Edo Berggraaf was een man die onderwijs aan de volgende generatie van groot belang achtte. Zijn eigen schoolcarrière ging via de ambachtsschool, de voorloper van de Technische School. Zijn ouders, Delia Devid en Rudolf Berggraaf, kregen vijf dochters en drie zonen. Een groot gezin dat het op een gegeven moment moest doen met slechts de inkomsten van hun moeder als wasvrouw. Door ziekte werd hun vader namelijk arbeidsongeschikt.
Tekst Carl Breeveld
Schoondochter Ilona vertelt dat de kinderen een hechte band met elkaar hadden. Vooral de avonden wanneer ze elkaar spannende verhalen vertelden, waren leuk. Edo hield van gedichten en toen hij tien was, mocht hij via Radio AVROS het gedicht ‘Roodkapje’ voordragen. Dit was toen de enige zender in Suriname en daarom was het een bijzondere ervaring voor hem. In 1945 begon hij als 19-jarige kwekeling zijn onderwijzersloopbaan op de basisschool van Onverwacht in het district Para. Hij behaalde de hulpakte voor onderwijzers en vervolgens de onderwijzersakte. Veel jonge Surinamers hebben hem als onderwijzer meegemaakt. Zo investeerde hij in de levens van kinderen op scholen in verschillende districten. Zijn respectabele carrière sloot hij af als schoolleider op de H.P.G. Latourschool 1 en 2. Veertig jaar diende hij op onder meer de Potriboschool in Commewijne, Catharina Sophiaschool in Saramacca, scholen in Moengo en Paranam. In Paramaribo waren dat de Stahelin-, Selecta- en Commeniusschool. Zijn meest geliefde vakken waren rekenen en zang. Tijdens zijn zanglessen op de Commeniusschool, in de binnenstad van Paramaribo, bleven voorbijgangers staan om daarvan te genieten. Vanwege zijn technische achtergrond was hij ook enige tijd bouwmeester bij het onderwijs van de EBG. Die functie hield onder andere in het houden van toezicht op de staat waarin de schoolgebouwen verkeerden en daarover advies uit te brengen. De grootvader van Edo was concessionaris in de omgeving van Lelydorp. Daar ging hij wonen en begon daar ook zijn gezin met Detta Plak met wie hij bijna 65 jaar getrouwd is geweest. Naast de zorg voor het gezin, werkte zij als vroedvrouw. Hun kinderen Liesbeth en Theo ontwikkelden zich tot burgers die zich zowel in Suriname als op Curaçao maatschappelijk verdienstelijk maken. Liesbeth is vooral bekend om haar werk als arts en betrokken bij de One Stop Shop die in 2012 operationeel werd voor behandeling van onder meer patiënten met diabetes. Na pensionering begonnen Edo en Detta op Lelydorp met drogisterij Joas. Deze dienstverlening werd door de gemeenschap gewaardeerd. Edo werd al gauw door klanten opa Joas genoemd. Ronald, zijn broer, spreekt waardering over hem uit. “Hij was een broer die er wezen mocht. Edo had veel te geven”, zei hij. Zoon Theo is dankbaar voor zijn ouders. “Hoe de maatschappelijke positie van personen die bij hen aanklopten ook was, ze hadden oog en aandacht voor iedereen.” Kleindochter Larissa herinnert haar opa als een liefdevolle man. “Wanneer ik tegen hem zei: ‘I love you, opa’, volgde steevast: ‘So am I’.”
Dit artikel is gepubliceerd in het meinummer van de Parbode, ook online verkrijgbaar (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
