Velen van mijn generatie zullen Eslien Kranenburg-Vyent vooral kennen als actieve EHBO’er van het Surinaamse Rode Kruis (SRK). Onder leiding van mevrouw Oostburg deed ze als meisje bij de vereniging ‘Driehoek’ aan hoog- en verspringen. Later was ze actief betrokken bij de Avondvierdaagse (AVD). Fier lopend in haar Rode Kruisuniform als tweede groep na de militairen, wist ze mede haar stempel te drukken op dit gebeuren.
Tekst Carl Breeveld
Zij heeft tijdens haar leven aan vrijwel alle edities van deze sportactiviteit meegedaan. ‘De wandelsport is haar grote liefde geweest. Het kon volgens haar niet anders’, wordt ze in een boek van Guno Hoen beschreven. Kranenburg vertelt in het artikel dat toen haar moeder hoogzwanger van haar was, zij hals over kop met de trein naar Onverwacht wilde voor de bevalling. Helaas was de trein al vertrokken en besloot zij te voet de 33 kilometer afstand Paramaribo-Onverwacht af te leggen. Kort na aankomst werd Eslien geboren. Zelf kreeg zij met haar man drie kinderen: Frank, Fenia en Glenn. Nog voordat de Bedrijven Vereniging Sport en Spel (BVSS) de AVD organiseerde, deed ze al mee aan een wandelmars van 25 kilometer die op Koninginnedag (31 augustus) werd gelopen. Kranenburg heeft aan de eerste marathon van BVSS meegedaan. Toen werd de wandelvereniging ‘Wakago’ samen met Lloyd Fung Loy en mevrouw Telles opgericht. Eslien stimuleerde jongeren om veel te sporten. ‘Beweging maakt je lichaam sterk en later, wanneer de jaren beginnen te tellen, zal je het verschil kunnen merken met iemand die het grootste deel van zijn leven heeft gezeten en gelegen’, was haar boodschap. Ook op latere leeftijd doet bewegen meer goed dan kwaad, zei ze. Kranenburg werd 99 jaar! Wat velen niet weten is dat zij een van de eerste vrouwelijke voetbalscheidsrechters is geweest. Haar zoon, Glenn, is in dit opzicht een waardige opvolger van zijn moeder. Hij diende negen jaar als FIFA-scheidsrechter en daarna als FIFA match commissioner. Samen met haar echtgenoot was zij betrokken bij SRK. Naast verzorger van geblesseerden bij sportwedstrijden was ze bloeddonor en collectant van deze organisatie. Onder leiding van Elsje Finck-Sanichar begon ze bij SRK met het inventariseren en begeleiden van jongeren met een beperking. Er waren toen nauwelijks opvangcentra en scholen voor speciaal onderwijs. Deze taak was haar op het lijf geschreven. Spoedig werden verschillende activiteiten door haar en andere vrijwilligers voor deze groep Surinamers opgezet, waaronder een jaarlijkse brunch in het toenmalige kampement. Zij haalden de deelnemers met de bus op en bezorgden hen een onvergetelijke dag. Deze burgers werden ook van levensmiddelen voorzien. Suriname verliest met het heengaan van Kranenburg een zeer voorbeeldige kranige vrouw. Haar leven kenmerkte zich door dienstbaarheid.
Dit artikel is gepubliceerd in het meinummer van Parbode, nu in de winkel (in Suriname) en ook online verkrijgbaar (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
