Brug was eerst onderwijzer en ik ontmoette hem als leerling in de vijfde klas van de Stähelinbasisschool. Hij viel op, omdat het personeel voornamelijk uit vrouwen bestond. Na gewerkt te hebben op de Renckewitzschool, Stähelinschool en de Salemschool in Coronie, maakte hij in 1969 de stap naar de Belastingdienst. Daar volgde hij een hbo-opleiding en slaagde als beste van de groep. Naast zijn werk als belastingambtenaar begon hij daar in 1979 zijn actieve vakbondscarrière. Hij mocht leiding geven aan de werknemersorganisatie bij de Belastingdienst, aangesloten bij AVVS de Moederbond onder leiding van Cyrill Daal.
Op 25 augustus 1986 werd hij namens de Moederbond toegelaten als lid van het parlement. Toen hij na 34 jaar actief vakbondswerk met pensioen ging keek hij tevreden terug: ‘Ik ben blij dat ik een weerbare vakorganisatie met kundige opvolgers achterlaat’. Op 5 november 1969 trouwde hij met Carmen Cotino. Drie kinderen werden hen geschonken, Gerald, Beryll en Gorden, die zes kleinkinderen ter wereld brachten. Carmen weet dat voor haar man de kleinkinderen geen tekorten mochten kennen. Ze hielden van hem. “Als hij aankwam werd hij altijd hartelijk toegeroepen en sprongen ze tegen hem aan.” Hij zong graag en zijn vrouw mocht vaker genieten van liedjes als You are the sunshine of my live en I love you because you understand dear, every single thing I try to do…” Vol trots vertelt ze dat hij een goede man en vader was, die af en toe ook streng kon zijn. Brug waardeerde zijn vrouw, en dat bleek door uitspraken als: ‘Zonder jou had ik dit alles niet bereikt’; ‘Je bent een voorbeeld voor velen’. Ook vrienden mochten het weten: ‘Ik heb een zeer vooruitstrevende vrouw!’. Hij genoot ervan om zich uit te leven op onze buitenplaats achter Colakreek. Daar kwam hij tot rust, onder het genot van een goede whiskey, vertelt Carmen. In zijn stamcafé Bigi Bon, kwam hij vrienden in een ontspannen sfeer tegen.Vaker werden daar grote voetbalwedstrijden via het scherm gevolgd. Aan luilakken had Freddy een gruwelijke hekel.Wil je iets bereiken, dan zul je ervoor moeten werken, was zijn standpunt. Ondanks alle ups and downs die ons land gekend heeft, was het voor hem kondre nomru wan! Hij heeft als voorzitter en adviseur van vele vakbonden een wezenlijke bijdrage geleverd aan verbetering van de positie van vele werkende Surinamers.
Het hele artikel is te lezen in het juninummer van Parbode.
