Voetballer Ludwig Simson zette tijdens de uitvaart de toon met betrekking tot wie Fränkel voor hem en andere voetballers was. “We kenden hem behalve als trainer ook als vader, mentor, opvoeder, motivator maar vooral als maatschappelijk werker. Een man die wist hoe met ons om te gaan.”
Tekst Carl Breeveld
Pietje, zoals hij in de voetbalwereld bekend stond, begon op zijn veertiende bij SV Voorwaarts jr. en daarna bij Jong Atlas in Owru Cul (Cultuurtuin). Schoonzoon Ryan Rozenblad legt uit dat Fränkel op zijn achttiende een baan kreeg in Moengo. Al gauw was hij betrokken bij lokale SV Technische Goal Getters (TGG). Daar kreeg hij ook zijn bijnaam Pietje. Zijn voetbalcarrière zette hij voort bij SV Transvaal (Transie), waar hij als een dynamische aanvaller bekend stond. Op 3 juli 1960 speelde hij in een interlandtoernooi voor het nationaal elftal tegen Nederland. De wedstrijd eindigde in een 4-3 overwinning voor Nederland. Zijn kwaliteiten werden ontdekt en opties om in het buitenland te gaan voetballen, dienden zich aan. Zowel CR Vasco da Gama in Rio de Janeiro/Brazilië als het Nederlandse FC Blauw-Wit hadden belangstelling. Hij koos voor de laatstgenoemde club mede vanwege de Nederlandse taal. Rozenblad geeft aan dat Fränkel binnen één seizoen bij FC Blauw-Wit indruk maakte waardoor er andere aanbiedingen volgden. Voetballen in Duitsland was de volgende stap, waar hij van 1964-1966 speelde voor Schwarz-Weiß Essen. Ook in België liet hij zich van zijn beste zijde zien toen hij vijf seizoenen voor Royal Antwerp FC uitkwam. Hij sloot bij FC Amersfoort zijn Europese voetbalperiode af en keerde terug naar Suriname. Bij zijn oude Transie ging hij als trainer aan de slag en wist in 1990 en 1991 de landstitel te behalen. Als bondscoach van het nationaal elftal wist hij ook de kwaliteit van het spel omhoog te krikken. Pietje hield van zijn familie. Uit twee relaties kreeg hij zes kinderen en elf kleinkinderen. Ray en Purrel, twee van zijn zonen, gingen in de voetsporen van pa en werden profvoetballers. Guno Hoen schrijft op eigen enthousiaste wijze in zijn boek Onze sporthelden: ‘Tot heden staat de naam van Iwan Otto Fränkel met gouden letters gegrift in de voetbalgeschiedenis van Nederland, Duitsland en België, terwijl wij in Suriname ook bijzonder trots zijn op zijn verdiensten en de goede naam die hij Suriname als een ware ambassadeur heeft bezorgd’.
Dit artikel is gepubliceerd in het decembernummer van Parbode
Nu populair
