Memre: Johan Frits Jones – Parbode Sneak Peek
Erg opvallend was hij niet. Zijn jongste zus Gladys bevestigt dat: “Hij was heel lief en rustig, hield niet van drukte.” Tussen hem als oudste uit een gezin van acht en haar, was er een groot leeftijdsverschil. “Hij was al getrouwd toen ik geboren werd.” Johan Frits Jones groeide op bij zijn oma in Paramaribo en bezocht de Selecta-, Graaf von Zinzendorf- en Froweinschool. Later studeerde hij aan de Theologische School in Paramaribo.
Tekst Carl Breeveld
Vervolgens zette hij die studie voort in Nederland aan de universiteit van Utrecht en promoveerde in 1981 aan de Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid in Brussel op het proefschrift Kwakoe en Christus, een beschouwing over de ontmoeting van de Afro-Amerikaanse cultuur en religie met de Hernhutterzending in Suriname. Inspiratie om over dit onderwerp te schrijven putte hij uit de praktijk van de Hernhutterzendelingen die uit Duitsland naar Suriname kwamen. Dat blijkt uit een interview in verband met zijn gouden ambtsjubileum. ‘Een belangrijk punt is dat die broeders zich beijverd hebben om de talen van de mensen met wie ze in contact kwamen te beheersen.
Ik vind het een geweldige zaak dat die broeders de talen niet geminacht hebben en dat heeft gemaakt dat ik interesse kreeg’. Jones heeft met de Nederlandse verpleegkundige, Bora Overdulve, die hij tijdens zijn studie in Nederland ontmoette, voor meer dan zestig jaar het leven gedeeld. De combinatie blank/zwart werd door sommigen niet begrepen of geaccepteerd, maar voor het paar zelf was het geen probleem. “Men zei: ‘East is East and West is West and never the two shall meet’. Wij reageerden toen met: ‘but in Christ they will meet’.”, herinnert Bora zich.
Vijf kinderen werden hen geschonken, die vooral ook door het werk van hun vader vaak in het binnenland van Suriname kwamen. Johan Frits Jones heeft als predikant van de Evangelische Broedergemeente gewerkt in Groningen, Zorg en Hoop, Frimangron, Moengo, Djoemoe en Kwakoegron. Hij had de verantwoordelijkheid voor gemeenten in het binnenland. Hoewel hij weinig opvallend was in de stad, had het binnenland zijn hart en herinneren vele binnenlandbewoners zich hem goed.
Het hele artikel lees je in de novembereditie van Parbode.