Een positief ingesteld en leergierig mens, zo hoor ik het uit de mond van verschillende personen die haar hebben gekend. Frits, haar echtgenoot, beaamt dat. Haar motto was ‘Je bent nooit te oud om te leren’. Ze volgde verschillende cursussen en trainingen waaronder één in India. Zij was iemand die warme en diepe vriendschappen onderhield en haar medemens graag hielp. Lieze was dochter van Emiel Konigferander en Antoinette Vreugd, maar werd opgevoed door Antoinette Eltenberg, omdat haar moeder overleed toen ze nog heel jong was.
Tekst Carl Breeveld
Ze studeerde voor leerkracht en beoefende een voor ons land ongebruikelijke sport: schermen! Als onderwijsgevende werkte ze op de Wanicaschool, de Rust en Vredeschool, de C.R. Frowein- en A.R. Leeuwin muloschool. Ook op het Natuurtechnisch Instituut (NATIN), het schakelinstituut van deze mbo-opleiding en de Lagere Technische School IV heeft ze als docent mogen dienen. Zij specialiseerde zich in de vakken geschiedenis, Nederlands en biologie. Haar echtgenoot herinnert zich het veel besproken onderdeel ‘survival’ dat ze op het NATIN verzorgde. Dit vak had als doel de leerlingen de beginselen van het overleven in het oerwoud bij te brengen. Na een bezoek aan de dierentuin in Paramaribo om kennis te maken met de dieren daar, volgde een verblijf van enkele dagen in het oerwoud van Suriname. In 1985 werd Lieze inspectrice van het ministerie van Onderwijs en in 1993 werd ze benoemd tot directeur Jeugdzaken. Op 30 december 1997 ging ze met pensioen. Haar inspanning om goed onderwijs te verzorgen en haar altijd originele en fraaie kleding casu quo kapsel is vele ex-leerlingen bijgebleven. Lieze trouwde op 6 november 1969 met Frits Rudolf Frijmersum. Het leven schonk ze vier kinderen: Maria, Derk, Goziëm en Farald. Bij vele organisaties en verenigingen was zij betrokken, zoals de onderwijzersvakbond ‘Broederschap’, bestuurslid van het Waaldijkcollege, Door Onderlinge Verbondenheid Eén (D.O.V.E.), een organisatie van vrijwilligsters bij het Diakonessenhuis, Vereniging Cathlea, Vereniging Van Vrouwen Van Vrijmetselaren (5V) en het Provinciaal bestuur van de Evangelische Broedergemeente Suriname. Het ontwerpen van kleding maakte deel uit van haar vele hobby’s, naast bloemschikken, tuinieren, boetseren, pottenbakken, muziek en zingen. Zo zong ze mee in verschillende koren. Het Bodegravenkoor als laatste. Kerk en Christelijk geloof waren voor haar heel belangrijk. Frits geeft aan dat Lieze altijd heeft geloofd dat ze een kind van God was en daarom altijd op Hem mocht vertrouwen. Desondanks was ze zeer geïnteresseerd in andere geestelijke stromingen van ons land, zoals het Hindoeïsme, meditatie en yoga, maar ook neurolinguïstisch programmeren, reiki en pastlife-therapie.
Nu populair
