Sam en ik delen een belangrijke overeenkomst: onze vaders waren beiden predikanten van de Evangelische Broedergemeente (EBG). Op zijn tiende vertrok hij met een bevriend echtpaar van zijn ouders voor zes maanden naar Nederland. Pas na 23 jaar keerde hij definitief terug.
Tekst Carl Breeveld
In het gezin van Guillaume (Gilly) Polanen en Antoinette (Alice) Lashley, was hij derde van acht kinderen. Na de Friedrich Stahelinschool rondde hij in Nederland de basisschool af en ging naar het gymnasium. Hij koos als studierichting tandheelkunde, omdat oom Desi Polanen, zelf tandarts, dat zo graag wilde. Na een jaar schakelde hij echter naar rechtswetenschappen, eerst aan de Rijksuniversiteit Groningen en later aan de universiteit Leiden. Carlo Jadnanansing leerde hem in Leiden als collega rechtenstudent kennen.
In deze stad trouwde Sam in 1974 met Beryl Day. Samen voedden zij drie zonen op. Helaas overleed zij op 18 april 2006. Het echtpaar keerde na het huwelijk terug naar Suriname. In die periode moest vanwege de naderende Onafhankelijkheid een grondwet komen. Sam maakte als secretaris deel uit van de commissie die daarmee was belast. ‘Zijn werk vervulde hij altijd op een bescheiden wijze, zonder demonstratie van zijn kennis als staatsrechtdeskundige’, zo typeert Jadnanansing zijn attitude. Ruim dertig jaar was hij docent staats- en bestuursrecht aan de Anton de Kom Universiteit. Daarnaast en op verschillende momenten was hij secretaris van de Raad van Advies, lid van het hoofdstembureau van het district Commewijne, voorzitter van het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB) en algemeen secretaris van de Centrale Bank van Suriname.
“Sam had grote bewondering voor Eugène Gessel. Als hij naar hem ging, was zijn aankondiging steeds ‘Ik ga weer zitten aan de voeten van Gamaliël’”, herinnert Hans Breeveld zich. Sam leverde een belangrijke bijdrage aan de kiesregeling van 1987. Tijdens het tweede kabinet Bouterse werd hij benoemd tot voorzitter van de commissie Herziening Grondwet. ‘Zoals hij mij persoonlijk verteld heeft, was dit een van de belangrijke werkzaamheden die hij voltooid heeft. Het eindrapport kwam in 2016 gereed, maar is helaas nooit in de openbaarheid gekomen’, schrijft Jadnanansing. Sam was vaak in de media te volgen over onderwerpen betreffende zijn discipline. Hij werd tweemaal gedecoreerd: Ridder in de Ere-Orde van de Gele Ster en Grootofficier in de Ere-Orde van de Palm in 2010.
Vanwege de COVID-19-situatie en omdat zijn gezondheid achteruit ging, belde Hans Breeveld hem op zijn tachtigste verjaardag. Samen met Hilly, zijn vrouw, zong hij hem via de telefoon een verjaardagslied toe. “Ik zei het jammer te vinden dat dit niet fysiek kon. Zijn antwoord was: ‘Tot volgend jaar, dan a strati o tapu’. Het jaar daarop was Sam er niet meer. A no tapu a strati, ma a furu KKF, pe famiri nanga kompe kon bari en wan adyosi”, mijmert Hans.
Dit artikel is gepubliceerd in het februarinummer van Parbode, nu in de winkel en ook online verkrijgbaar (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
