Winston Lackin groeide op in Wageningen. Zijn bijnaam ‘Jonne’ kreeg hij van een Javaanse buurvrouw die ‘jongen’ zo uitsprak, vertelt Shirley, zijn zuster, tijdens een interview met Cliff Limburg. ‘Omdat hij klein gebouwd was, kreeg hij ook nog de naam Pinocchio’.
Tekst Carl Breeveld
Doordat hun vader betrekkelijk vroeg overleed, was het voor moeder Lackin een uitdaging om zeven kinderen alleen op te voeden. Winston was echter als muloleerling toen, multi-inzetbaar. Hij kookte, hielp zijn moeder bij het schoonmaken van schoollokalen en stond de jongere broers en zussen bij in hun ontwikkeling. Richenel Trustfull ontdekte in die periode zijn talent als drummer. Lackin maakte furore met Explosion en Brainwash, twee muziekbands. Hij verhuisde als tiener naar Paramaribo om de Algemene Middelbare School (AMS) te volgen. Aan de Anton de Kom Universiteit behaalde hij een licentiaat in de rechtswetenschappen. Van 1984-1986 studeerde hij aan het Rio Branco Instituut, een diplomatenopleiding, in Brazilië. Hij diende drie jaar als eerste secretaris op de ambassade van Suriname in Brazilië en als counselor van 1997-2000 in Brussel. Als prominent lid van de Nationale Democratische Partij (NDP) heeft hij zich op verschillende gebieden ingezet. Tijdens de regering Bouterse/Ameerali was hij minister van Buitenlandse Zaken. Winston had volgens Shirley een sterke band met zijn familie. ʻTijdens zijn ministerschap zagen we hem nauwelijks en dat betreurden we’, legt ze uit. ‘Na het ministerschap was het contact als vanouds’. Als minister liet hij Den Haag weten dat Suriname geen haast had met het aanvaarden van een nieuwe Nederlandse ambassadeur in Suriname. Het niet accepteren van Bouterse als president door Nederland lag aan deze benadering ten grondslag. In 2016 werd hij benoemd tot raadsadviseur, maar werkte ook als nationaal milieucoördinator en ambassadeur voor milieuaangelegenheden. In een condoleanceboodschap van de secretaris-generaal van de CARICOM, ambassadeur Irwin LaRocque, wordt Lackin geprezen voor zijn inzet. ‘Minister Lackins energieke en levendige persoonlijkheid waren tijdens zijn ambtsperiode voortdurend zichtbaar in de raden van de Caribische Gemeenschap. Zijn toewijding aan CARICOM en zijn vastberadenheid om de prominente rol van Suriname bij het bevorderen van de doelstellingen om het integratieproces te verzekeren, waren kenmerkend voor zijn bijdrage aan de discussies. Zijn uitspraken werden altijd ondersteund door degelijke kennis en inzicht van de onderwerpen die aan de orde waren’. Een dagblad kopte kort na het overlijden van zijn 23-jarige zoon Robert bij een vliegtuigcrash in 2008: ‘Vader omgekomen piloot ontroostbaar’. ‘Ik ben mijn zoon en beste vriend kwijt’, treurde hij. Dit tragische gebeuren heeft, volgens zijn familie, tot aan zijn overlijden invloed op hem gehad. Lackin, die diabeet was, stierf aan alvleesklierkanker. Hij werd daarvoor met spoed overgevlogen naar Colombia. Op zijn ziekbed liet hij via een korte videoboodschap weten dat hij deze strijd zou winnen. Bij het afscheid wisten sprekers waaronder ook de toenmalige president Bouterse alle registers open te trekken om hun waardering aan Jonne te laten blijken.
Dit artikel is verschenen in het novembernummer van Parbode
Nu populair
