Mensen met een beperking en zelfbevrediging

Mensen met een beperking mogen zichzelf bevredigen.’ Deze blijde boodschap stond op de voorpagina van de Ware Tijd van dinsdag 23 juni jongstleden. Een blijde boodschap die bij mij echter vooral boosheid oproept.

Eerst even een paar begrippen en definities om uw geheugen op te frissen en het bewuste artikel in een kader te plaatsen. In plaats van zelfbevrediging worden ook wel andere begrippen gehanteerd. Deels min of meer neutrale termen zoals masturbatie, onanie, soloseks, zelfbediening, of, als het om heren gaat, de pagga slaan. Uit de oude doos halen we het begrip zelfbevlekking. Nomen est omen, vrij vertaald zegt het woord het al: zelfbevlekking is bah vies, het is helemaal niet goed als u dat doet!

Er zijn ook verschillende definities, waarvan we u er een paar voorschotelen: ‘het stimuleren van de eigen geslachtsdelen teneinde seksueel opgewonden te raken; het opwekken van een orgasme door met de handen de erotogene zones in de genitaliën te prikkelen; spelen met jezelf; kunstmatige prikkeling van de geslachtsdelen’.

Van wie mogen mensen met een beperking bovengenoemde handelingen wel verrichten? Dat mogen ze van theoloog Leendert Pocorni, van dokter Wim Bakker, van August Boldewijn namens de Dovenvereniging en van pandit Rob Sitaldien. De pandit heeft echter een voorbehoud: ‘zolang de handeling niet onrechtvaardig is en we niemand schaden’. Denkt u daar maar eens rustig over na en laat ons vooral weten of u eruit bent gekomen. Wij zijn er in ieder geval nog niet uit.

Het mag dus, en die verlossende woorden werden gesproken op een discussieavond over zelfbevrediging, georganiseerd door de Nationale Stichting voor Blinden en Slechtzienden in Suriname (NSBS). Directeur Natasia Hanenberg-Agard vond het een gedurfd onderwerp en had er aanvankelijk niet veel zin in. Maar toch gedaan, flinke meid hoor, die Natasia!

Ik wilde na dit bericht direct de hand aan mezelf slaan. Immers, als mensen met een beperking het mogen, dan mag ik het ook. Maar bij verder lezen, bleek dat de discussie ging over mánnen met een beperking die geen partner hebben en die ‘in een slechte financiële situatie verkeren’. Aldus nog steeds de Ware Tijd. Het gaat dus over mannen die zonder partner en zonder geld zitten, maar er wel een seksuele behoefte op na houden. Je moet maar lef hebben! Hoe het staat met de vrouwen die een beperking hebben, of die allemaal voorzien zijn van een partner, of allemaal veel geld hebben; wat dat betreft worden we mooi in het ongewisse gelaten. Waarschijnlijk hebben ze allemaal geen seksuele behoefte, dat zal het zijn.

Die slechte financiële situatie zette me wederom aan het denken, om het maar eens deftig te zeggen. Want stel nou dat de mens met een beperking gefortuneerd is, wat moet hij dan doen met zijn geld? Mag hij dan een dame uitnodigen, aangepast aan zijn seksuele behoefte en mag hij zichzelf dan niet bevredigen? En als hij dat niet mag, wat mag de mens met een beperking dan wél doen als hij seksuele behoefte heeft? Denkt u daar ook maar eens rustig over na en laat ons vooral weten of u eruit bent gekomen.

komen. Maar dan wordt er roet in het eten gegooid. Reginald Cairo, directeur van Man Mit’ Man (!) en voorganger Reuel Koanting verpesten de zaak. Zelfbevrediging is volgens deze heren een zonde. Dat staat in Evangelie, Koran of Bijbel. God of Allah of Jahweh mag het weten, in ieder geval de heren weten het zeker namens Hem. Nou weet ik niet hoe uw relatie is met God, maar ik raak eerlijk gezegd soms de kluts nogal eens kwijt. Neem bijvoorbeeld een eenvoudig en neutraal onderwerp als de haardracht. De ene gelovige mag namens God of Allah of Jahweh zijn haar absoluut niet kammen en niet knippen, de ander is genoodzaakt zijn hoofd pertinent kaal te scheren. Een derde moet beslist lange pijpenkrullen dragen aan weerskanten van het hoofd, en weer een ander draagt ergens op een geheel kaal hoofd een klein staartje, of heeft op een behaard hoofd een tonsuur, ook wel kruinschering genoemd. Iets minder neutraal gezegd en actueler kunnen we stellen dat er namens de god die Allah heet heden ten dage over de hele wereld mensen worden vermoord. Dus lijkt mij een beetje terughoudendheid in deze en andere kwesties gepast als je meent namens God te spreken, maar dat terzijde.

Gelukkig gaven de mannen van God ook adviezen voor de ‘seksueel behoeftige’ medemens. Mensen met een beperking moeten meer geloof hebben in God, in het bijzonder dat God voor elk potje wel een dekseltje heeft geschapen. Ik zeg het nu even oneerbiedig. Snel, snel passend dekseltje zoeken, vlug trouwen en in de tussentijd flink gaan sporten, dat zal je leren met je seksuele behoefte! Meer dan vijftig jaar geleden heb ik veel profijt gehad van het advies om met de handen boven de dekens te slapen. Was een beetje koud in de winter, dat wel.

Stevig sporten kan dus ook helpen volgens de godgeleerden. Dat sporten kunnen die mensen met een beperking overigens mooi samen doen, hand in hand zal ik maar zeggen, met de homoseksuelen en de lesbiennes, want ook die mogen hun heil niet zoeken in zelfbevrediging, tenzij men de oriëntatie op het eigen geslacht als een beperking definieert. En een relatie ter bevrediging van hun seksuele behoefte is helemaal uit den boze.

Kortom: ik werd behoorlijk opgewonden van het artikel op de voorpagina van de Ware Tijd. Op wie moest ik me kwaad maken? Op mensen die in het jaar 2015 anderen nog de les durven te lezen, of op mijn ochtendblad dat een dergelijk bericht plaatst en maar liefst op de voorpagina. Niets anders te melden?

0

Gedeeld