Achter de Bambischool loopt een smalle, rode zandweg vol hobbels en kuilen gestaag omhoog. Net nadat ik denk dat ik toch verkeerd ben gelopen, sta ik bovenop de heuvel en verschijnt er tot mijn verbazing een enorm gebied. In een eerste oogopslag lijkt het uitgestorven en groen verwilderd, maar al gauw bespeur ik hier en daar huisjes in aanbouw. Terwijl ik doorloop over zandwegen kom ik bewoonde huisjes van hout of steen tegen en zelfs een paar grote villa’s. De plek is op de plattegrond van Moengo nog niet zichtbaar en zal in de toekomst vast een officiële naam krijgen. Tot die tijd wordt het Bambiproject genoemd. Het is een van de gebieden waar Suralco in voorbije tijden heeft gemijnd.
Vijf jaar geleden zijn de eerste mensen hiernaartoe getrokken. Het gebied is inmiddels van de Staat en men kan bij Domeinen een aanvraag doen om een prasi of een stuk land te kopen. Sommige eigenaren hebben de middelen om er direct een huis neer te zetten, andere bouwen een voorlopig onderkomen van hout en golfplaat waarnaast langzaam wordt gewerkt aan het stenen droomhuis. Soms verraden de contouren een toekomstige deur of raam, andere keren markeren één of twee lagen betonstenen, bijna symbolisch het nog te bouwen huis en zijn toekomstige vertrekken. Alles kriskras door elkaar. Grote huizen afgewerkt met aan de buitenkant glazuren tegels die in Europa worden gebruikt voor badkamers of vloeren. Afgewisseld met moderne ruïnes waar zo lang niets aan is gedaan dat planten en bomen de lege ruimtes doorklieven.
Tijdens mijn wandeling kwam ik een paar dames tegen die ik bijna dagelijks op het atelier zie. Ze werken voor TAS (Tembe Art Studio), maken schoon of bestieren het kantoor en informatiecentrum. Nu zaten ze samen onder een afdakje van zonwerend gaas, grote zakken Chinese tayerknollen schoon te maken. Het bleek dat een van hen, Ketoera, hier in het Bambiproject woont, samen met haar man en twee kinderen. Ze heeft een open en vriendelijk gezicht, dat door de veelvuldig wisselende haardrachten, vele gedaantes kan aannemen. In al haar verschijningen blijft haar benaderbare en vrolijke karakter intact.
Ze toont mij haar huis. Op dit moment werken ze aan een keuken en toilet. Het is een aanbouw aan het al bestaande gedeelte dat zij en haar man in één jaar tijd vanuit het niets hebben opgebouwd. Gedurende deze bouw woonden ze op het erf van de familie van haar man aan de Bursideweg. Eigenlijk functioneert Bambiproject ook als een erf. De bewoners zijn er als familie, men helpt elkaar, ze praten tori, delen lief en leed. Ketoera is er gelukkig en voelt zich er thuis.
Nu populair
