Starring: Mi Gudu!
Ooit een stretched Hummer gezien? Die blijken te bestáán! Nou vind ik een stretched limousine al geheel uit zijn verband getrokken; een soort lachspiegelmobiel uit een stripverhaal, maar een Hummer die als een kauwgumsliert uit elkaar is getrokken: géén gezicht. Mi Gudu speelde een rolletje in het programma Valentines Surpiseparty dat ATV bij elkaar gebietst had. Daar hadden we al eerder aan meegedaan, toen het schip nog op de Surinamerivier lag. De bedoeling was toen een sunset diner op een varend cruiseschip, maar doordat het draaiboek volledig uitgelopen was, kwam het stel pas tegen elf uur aan kakken Tegen die tijd was het laag water, dus Mi Gudu lag vast in de modder. Het regende, er woei een ijzige wind en het diner was lichtelijk verpieterd. Dus die uitzending had, wat ons betreft, de glamour van onwelriekend zeewier.
Maar nu zou alles anders zijn. Om in aanmerking te komen voor zo’n verwendag van ATV moet je sms-sen – het liefst zo vaak mogelijk. Uit die sms-bak wordt tenslotte één paartje gekozen. De producent: ‘Het enige wat we dan nog moeten doen is bellen en vragen of ze nog steeds bij elkaar zijn’. En dat is alles. Helaas. Een screentest zou bijvoorbeeld geen slecht idee zijn geweest: nu loop je de kans dat er tenminste één houten klaas bij zit die nog niet tot een vage grijns in staat is en dus niet zichtbaar weet te genieten van al die verwennerij. Dat we er op in gingen, was omdat het betonnen zwembad en onze vakantiehuisjes klaar zijn (één was er op dat moment al voor twee weken verhuurd), dat Mi Gudu op die dag net vrij was én omdat ze net weer knisperend in de verf stond. Dat wilden we best een keertje laten zien. Dus maakte Kenneth, onze scheepskok een heerlijke en vooral kleurrijke lunch met roze zalm, oranje paprika en rode gamba’s en stond de hele bemanning die zaterdagochtend met rode Valentines-shirtjes keurig te wachten.
Het verliep van een leien dakje en wat niet van een leien dakje liep, werd er gewoon weer uitgeknipt. De huisjes werden gefilmd, ik ontving het gelukkige stel hartelijk. Het zag er feestelijk uit, inclusief bandje met romantisch dweilrepertoire. Op 14 februari werd het uitgezonden. Om half negen hadden ze gezegd, om half elf naar het bleek. Eerst een rijstebrijberg van reclame: iedere sponsor maakte onbeschaamd en zeer uitvoerig propaganda voor zichzelf, dus eindeloos geneuzel over de fan-tas-ti-sche, on-be-grens-de mogelijkheden van een stretched Hummer, terwijl wij zelfs waren vergeten om ons website-adres onder de aandacht te brengen. Maar goed, ons district Saramacca was mooi in beeld gebracht, het schip zag er prachtig uit, en ze regisseerden zelfs een Titanic-immitatie op het dak (armen gespreid, titelsong van de film).
De rest van het gebodene was nogal voorspelbaar (bubbelbad, schoonheidsbehandeling, kleren passen). Kennelijk was een winkel die zich specialiseert in grote maten medesponsor en dus werd de vrouw nu gehesen in een wijdvallende jurk die haar tot een soort slagschip degradeerde. Een chic diner in het Royal Torarica en daarna naar bed in hun luxe suite. De uitzending eindigde met wat de producent verder allemaal bij elkaar gebedeld had, tegoedbonnen, voedselpakketten, truitjes, petjes. En dat werd allemaal, in plastic zakjes in zo’n elegante, glimmend goudkleurige bagage-trolley gehangen en die kamer binnen gereden. Nou ja. Over smaak valt zo ontzettend wél te twisten…
Brasa
Nu populair
