Veel commotie rond de nieuwe Miss Suriname, Jo-Ann Jie Foeng Sang. Ze gaat ons land in de wereld vertegenwoordigen, maar haar verkiezing vond plaats in een waas van geheimzinnigheid. Het organisatiebureau Angels Public Relations and Administration (APRA) noemt de verkiezing besloten, maar toch niet geheim. Wonderlijk, want wat zich afspeelt in een groepje waar je niet bij mag zijn, is toch geheim? Bij God en in Suriname…
Acht uur ’s avonds is de ideale tijd om te netwerken op Facebook. Iedereen is tot rust gekomen en wil informatie uitwisselen. Maar plotseling werd de één na andere topic opgestart. De één nog heftiger dan de andere. De besloten Miss Suriname verkiezing was het onderwerp. ‘En dan moet die persoon mij vertegenwoordigen, hoe bestaat dat’, was de algemene kreet. Even nog de televisie aangezet omdat enkele weken geleden in de Ware Tijd stond dat het evenement zou worden uitgezonden. Mooi niet.
Achteraf bleken acht vrouwen mee te dingen naar de titel Miss Suriname. Vanwaar die geheimzinnigheid? Zou de website van de organisatie dat misschien uitleggen? Nog meer onduidelijkheid, want er stond dat de kandidaat-missen tijdens een TV-show hun talenten zouden tonen. Niet dus. Wel bijzonder dat bovendien op de website stond dat de eerste APRA miss verkiezing in 2007 in de Anthony Nesty sporthal was gehouden, voor nota bene 5000 toeschouwers. Wat een tegenstelling dat het nu opeens achter gesloten deuren plaats vond! Mijn frustratie bleek gedeeld, want even later werd op Facebook spontaan een groep opgericht met de naam ‘Against Miss Suriname’. Ik herinnerde mij de Miss Suriname verkiezing van 2009. Die was nog openbaar, maar verre van goed verlopen. Veel mensen vertrokken voortijdig omdat zij het niveau van de show niets vonden. De missen kwamen nauwelijks uit hun woorden, waardoor het publiek zich misdroeg en openlijk “boe” begon te roepen. Oprichter van APRA, Fahrida Subhan, kwam niet al te elegant het publiek tot de orde roepen. Was ze bang dat dit jaar hetzelfde zou gebeuren? Waarschijnlijk wel, want niet haar gebrekkige organisatietalent kreeg de schuld, maar het publiek. “Vanwege het gedrag van het publiek in 2009 hebben wij de show besloten gehouden.” Ook de bescherming van de meisjes tegen roddels, aanvallen van het publiek en pesterij op school, werd als reden genoemd. Hoogwaardigheidsbekleders waren evenmin uitgenodigd, want ‘ze hebben het nu nog te druk’.
Conclusie: het publiek kan zich niet gedragen, dus dan maar een besloten en geheime verkiezing. Deze stelling is zwak want in ditzelfde Suriname met de zogenaamde “boe”-roepers wordt wel de Miss India Suriname verkiezing gehouden, waar alles ordelijk en professioneel verloopt en de gekozen missen internationaal in de top belanden. Hiermee geconfronteerd geeft APRA als verklaring dat de Miss India verkiezing wordt gesponsord en dat het daardoor beter georganiseerd kan worden. Nou, toen sloeg de verbazing mij volledig lam. Want elke sponsor wil juist publiciteit, wie gaat een besloten voorstelling sponsoren? Als klap op de vuurpijl bleken de kandidaten dit jaar niet veel beter dan vorig jaar. Wie selecteert de kandidaten? De beslotenheid heeft zeker niet geholpen want de missen, die voor een klein publiek stonden en niet door de media werden lastig gevallen, konden desondanks niet uit hun woorden komen. Bovendien staat nergens vermeld wie in de jury zaten en waarop die heeft gelet. De geheimzinnigheid duurt voort, want de nieuwbakken Miss Suriname is zonder ‘meet and greet’ met de pers naar de Miss World-verkiezing vertrokken.
Miss Suriname zal in Sanya China op moeten treden voor een groot publiek en aan veel eisen moeten voldoen, allemaal zaken waarop APRA haar zo niet heeft voorbereid.
Nu populair
