De eerste beelden van de documentaire Misi met een missie gaan over de première van Hoe duur was de suiker tijdens het Nederlands Filmfestival, eind 2013. Een film die ik destijds
graag wilde zien. Ik heb het gelijknamige boek van Cynthia McLeod, waarop de succesvolle film is gebaseerd, moeten lezen tijdens mijn schooljaren voor het vak Nederlands. Daarna heb ik het zeker nog twee keer opgepakt, omdat ik het zo indrukwekkend vond.
Het is een logisch en herkenbaar begin van deze documentaire over het leven en werk van McLeod, die iedereen kent van haar historische verhalen, zeker in Suriname. In Misi met een missie krijgt de kijker vooral een wat meer persoonlijke kant te zien van de schrijfster. Zoals wanneer ze foto’s van haar vader Johan Ferrier, de laatste gouverneur en eerste president van Suriname, en van haar broers en zusters laat zien. De muren in haar huis hangen vol foto’s van de familie.
Ze vertelt over haar moeder, die ernstig ziek werd toen ze nog heel jong was. Geschiedenis is natuurlijk haar ‘ding’, dus ontbreken de historische wapenfeiten in de documentaire niet. Zo maakt ze een tochtje naar Jodensavanne, de welbekende plaats uit haar boek Hoe duur was de suiker. Ongetwijfeld een must in een verhaal over haar leven, maar wie McLeod en Suriname een beetje kent, heeft haar verhalen al vele malen gehoord.
Dat is een beetje een manco: ze is de afgelopen decennia al zo vaak op de voorgrond getreden met haar historische vertellingen, dat het op den duur gaat vervelen. Dit gevoel bekruipt
mij dan ook meerdere malen tijdens het bekijken van de vijftig minuten durende documentaire.
Toch zitten er ook wel weer verrassende en leuke momenten in. Zo laat ze het presidentieel paleis zien. Het gebouw kent ze uiteraard als geen ander, omdat haar vader daar als gouverneur en president woonde. Ze laat een aantal ruimtes zien die ze zich nog heel goed herinnert, zoals de werkkamer van haar vader. En daar vertelt McLeod smakelijke verhalen
over, zoals alleen zij dat kan. Haar bekende statement over de slavernij komt vanzelfsprekend ook aan bod: niemand die zich daar nu schuldig over hoeft te voelen of zichzelf in de
slachtofferrol hoeft te plaatsen, want ‘wij hebben het niet gedaan en het is ons niet overkomen’. Maar ja, dit heeft ze al zo vaak op allerlei podia gezegd, dat het weinig extra’s toevoegt.
Voor de echte die hard McLeod-fans, die er ongetwijfeld zullen zijn, is de documentaire vast en zeker een aanwinst. Maar voor degenen die ooit genoten van een van haar boeken, is
het een beetje te veel McLeod met maar al te bekende verhalen.
Misi met een missie, Wilma Ligthart (regie), 2014, Ligthart Media Produkties
Nu populair
