Moira Morroy: ‘Dans is een deel van mijn leven’ – Parbode Sneak Peek

“Zonder de dans zou mijn leven een leegte hebben”, vertelt danspedagoge Moira Morroy (44), die al twintig jaar dansles geeft. Haar interesse begon op vierjarige leeftijd bij Balletschool Charlotte Sprangers. Op advies van de dokter volgde Moira daar klassiek ballet, omdat ze X-benen had. Toen haar vader, Robby Morroy, in de VS ging studeren, vertrok ze als zevenjarige met haar ouders voor vijf jaar naar dat land. “In Amerika groeide mijn liefde voor de dans, want toen had je dansshows op de televisie en ik wilde graag een van de danseressen worden. Ook bedacht ik dansjes voor de kinderen van de buurt en traden we op voor onze ouders. In mijn tienerjaren ging ik door met klassiek ballet en folkloristische dansen. Je had in die tijd de videoclips van Michael Jackson en later Janet Jackson, die mijn idolen waren. Dat ik ook altijd van kinderen heb gehouden heeft me gestimuleerd om door te gaan.”
Moira heeft een bachelor in dance behaald in Salvador (Bahia, Brazilië) en haar master in dance education in Washington DC. In Brazilië heeft ze in een groep gedanst van volwassenen met een lichamelijke beperking. “Ook in Suriname heb ik dat gedaan, met mensen in een rolstoel dansen.” In de beginjaren van haar loopbaan volgde ze regelmatig lessen in het buitenland, maar sinds ze een gezin heeft wat minder. “Nu kijk en lees ik online wat er allemaal nieuw is.”
Wie een passie voor dans voelt, moet dansen. Dat is de overtuiging van Moira, die in oktober 2017 het derde lustrum van haar dansschool Moira Morroy’s Movement Studio mocht meemaken. “Ik zie mensen komen, gaan en terugkomen. Dat betekent dat men nog steeds vertrouwen in mij heeft. Je wil altijd beter worden en dat je leerlingen groeien. Ik ben niet ontevreden.” Het dansonderwijs in Suriname moet volgens de danspedagoge serieuzer genomen worden. “Ik heb vaker gehoord dat als kinderen moeten kiezen tussen zwem- en dansles, de ouders de voorkeur geven aan zwemles, want zwemmen is een must. Men weet vaak niet wat dans voor het kind kan betekenen. Expressie, discipline, creativiteit, eigenlijk de dingen in de vorming van een heel mens die in ons onderwijs niet worden gestimuleerd. Vroeger kregen we nog muziekles op school, volgens mij zijn er maar enkele scholen die dat nog geven.” Moira, dochter van Jennifer Busropan, is overigens zelf ook moeder, van een zoon en een dochter.

Het hele artikel is te lezen in het aprilnummer van Parbode.

0

Gedeeld