Muziek & Zo, augustus 2011
Speransa
Speransa is alweer het vijfde album van zangeres Izaline Calister. De Antilliaanse kwam oorspronkelijk naar Nederland om bedrijfskunde te studeren en maakte die studie ook keurig af, maar ze volgde al gauw haar liefde voor de muziek. In plaats van een kantoorbaantje te nemen, besloot ze zang te gaan studeren aan het conservatorium.
Calister is inmiddels een gevierd vocaliste, die zowel met haar eigen band als in projecten met andere groepen op verschillende nationale en internationale podia te zien is.
Net zoals de Surinaamse kaseko en jazz ontwikkeld zijn door musici met een Surinaamse achtergrond, probeert de gepassioneerde zangeres de Antilliaanse muziekcultuur te verbreden en traditionele Antilliaanse muziek te vermengen met jazz, pop en soul. Dit is haar tot nu toe goed gelukt. Samen met andere vernieuwers zoals pianist Randal Corsen en bassist Eric Calmes, behoort Callister tot een generatie musici die met recht de uitvinders van deze Antilliaans-Caribische jazz mag worden genoemd. Dat de zangeres behalve in het Papiamento ook verrassend goed in het Sranantongo kan zingen, bewees ze met haar interpretatie van Dorina tijdens het Lieve Hugo IKO project.
Speransa is de titelsong en is Papiaments voor hoop. Het is tegelijkertijd het eerste nummer dat Calister componeerde voor deze cd. Tegengesteld aan eerdere muziek die Calister maakte, ontpopt ze zich op dit album als een ware singer/songwriter. Als dit een experiment was, dan is ze met lof geslaagd.
De nummers, die op één na allemaal door haar zelf gecomponeerd zijn, zijn in het Papiamento gezongen. Voor wie de taal niet kent kan, dit in eerste instantie even afschrikken, maar met deze plaat bewijst Calister: om muziek te kunnen begrijpen, hoef je de tekst niet altijd te verstaan. Mooi gezongen woorden hebben helemaal geen vertaling nodig. Toegegeven, voor de luisteraars die wel het Papiamento beheersen, krijgt het album een extra dimensie. Uiteenlopende verhalen worden in de dertien composities op een prachtige, poëtische manier vertolkt.
Izaline Calister heeft een diepe, aangename stem, die soms bijna verlegen klinkt en dan weer als een nauwkeurig gestemd muziekinstrument behendig over de mooie akkoorden heen walst. De meewerkende musici verdienen zeker ook aandacht. Pianist Marc Bishoff en trompettist Ruud Breul zijn bekenden in de jazz- en geïmproviseerde muziekscene, dit geldt ook voor gitarist Ed Verhoeff, bassist Yerman Aponte en de percussionisten Roel Calister en Pernell Saturnino. Ze blinken uit in technisch vernuft en harmonische frivoliteiten. Speransa is als geheel sterk en samenhangend, wat een nauwe samenwerking tussen de muzikanten aantoont.
Al met al levert het een album op met prachtige momenten, die variëren van Norah Jones sferen tot een Caribisch vleugje Burt Bacharach, terwijl het tegelijkertijd toch volstrekt evenwichtig en authentiek blijft.
ROBIN AUSTEN
Speransa, Izaline Calister, 2009, Brigadoon BIS 117