Lonka
Norma liet al eerder aan de wereld zien dat ze veel meer in haar mars heeft dan kawinamuziek zingen. Haar vorige album zal ook bij menig gospelliefhebber in de smaak zijn gevallen. Lukt het haar op haar jongste cd Lonka wederom om liefhebbers van specifieke genres te boeien, of wil ze liever één robuuste fanbase creëren, gebaseerd op consistentie?
De dertigjarige zangeres groeide op in het dorp Sambedoemie, waar ze op haar vijftiende een awasagroep oprichtte. In 2007 verscheen haar debuutalbum Kaka Yu Baka, in samenwerking met Naks Kaseko Loko.
Norma heeft een typische stem die je beslist overal zou herkennen. Ik durf te beweren dat ze in Afrika best wat fans achter zich kan krijgen, omdat haar stijl van zingen overeenkomt met die van een paar nogal populaire zangeressen van dat continent. Brenda Fassie hanteerde soms een soortgelijke zangstijl. In Vuli Ndela lijkt haar stem een beetje op die van Norma. Het openingslied I Takki Ya Man op de cd zou daarom heel goed kunnen dienen als exportproduct.
Maar ook het duet met de Jamaicaanse zanger Turbulence, Can’t Live Without You, is een excellent visitekaartje voor de muziekliefhebber buiten Suriname; weliswaar voor een andersoortig publiek dan het eerste nummer. Vermeldenswaardig is dat Turbulence in deze prachtige lovers rock een gedeelte in het Sranan zingt. Blijkbaar is de liefde zo groot dat taal geen barrière kan vormen, wat de geloofwaardigheid van het lied ten goede komt. Grote verrassing op het album is Mi Na Samma Eke Yu, een soulnummer, compleet met blazers, dat instrumentaal op sublieme wijze in elkaar gezet is. De gitaar doet een beetje denken aan de gitaar in End Of The Road van Boyz To Men. De zang past er ook fraai bij en Norma brengt het geheel overtuigend. De vocale arrangementen van het koor hadden daarentegen wel wat interessanter gekund. Gelukkig is het nummer sterk genoeg om ook met dat kleine euvel op te vallen.
Het zwakste lied op de cd is voor mij ongetwijfeld Mi Wani En So. Het lukt me met geen mogelijkheid om me ermee te identificeren of enige band ermee op te bouwen. Het liedje lijkt weggelopen uit een dieptepunt van de jaren tachtig en is nu verdwaald. Schrale troost is misschien dat het lijkt alsof zelfs Norma zich er niet erg in kan inleven.
Individueel zijn bijna alle nummers op het album vrij sterk. Maar bij het samenstellen van een cd is vooral een bepaalde mate van coherentie belangrijk. Hoewel ik vermoed dat het de opzet van Norma was om haar veelzijdigheid te laten zien, zou dat ook wel nadelig kunnen uitwerken. Ze zou kunnen overkomen als een artiest die nog niet geheel haar identiteit heeft kunnen vaststellen. Beginnende zangers bieden vaak een veelzijdig repertoire aan platenmaatschappijen aan, zodat die weten waartoe ze in staat zijn en daarop kunnen inspelen.
Dat niettegenstaande spreken de nummers op Lonka op deze manier een breed publiek aan. De cd lonkt naar meer dan één genre.
DONOVAN MIJNALS
Lonka, Norma, 2011
Nu populair
