Here I am
Alleen mensen die echt kwaliteit kunnen neerzetten, komen ermee weg: hun liefdesperikelen zonder terughoudendheid in liedjes gieten. De in Rotterdam geboren Kelita Gallant blijkt met haar debuut-cd Here I am precies zo iemand.
Luister naar ‘Kusjes’, ‘Liefdesbrief’ of ‘Alles staat klaar’ en je weet waar deze inleiding op gebaseerd is. Kelita zingt op een fijngevoelige manier over de schoonheid die te vinden is in de relatie tussen twee mensen, verpakt in zachte, intieme, akoestische nummers.
De positieve kant van de liefde wordt soms te weinig op hoogwaardige manier belicht in de hedendaagse muziekindustrie, waar al te vaak degene met de grootste bek het voor het zeggen heeft. Wat er dan uitkomt, gaat meestal niet verder dan bestiale stoerdoenerij. Kelita kent meer elegantie en wijsheid.
Het is dan ook jammer wanneer de jonge zangeres/tekstschrijfster de fundamenten van die drie prachtige Nederlandstalige nummers links laat liggen. Het Engelstalige trio ‘Here we are’, ‘Lost in your love’ en ‘Come closer’ vormt een mooi begin van de plaat, maar al snel blijkt dat de Nederlandstalige songs die erop volgen, sterkere teksten hebben. Het is haar moedertaal en dat blijft niet onopgemerkt.
Het ligt haar beter, klinkt authentieker en raakt die gevoelige snaar net iets harder. Waarschijnlijk wil ze haar ambities voor een internationale carrière nog niet helemaal opbergen, maar het is jammer dat de kwaliteit van de muziek lijdt onder de lust naar commercieel succes.
De overgang van het prachtige ‘Liefdesbrief’ naar de hit ‘Ookal’, een beetje tam duet met Low Boi, kent hetzelfde euvel. De mooie, minimale gitaarbegeleiding wordt ingeruild voor een elektronische beat. Al houdt de onverstoorbare Kelita zonder veel moeite de boel staande, het kan onmogelijk tippen aan de impact van wat vooraf ging.
Een nieuwe piek wordt bereikt naar het einde van de cd toe, met het doodeerlijke ‘Zet gewoon door’ en de obligate ode aan Kelita’s moeder in ‘De kracht van een vrouw’. Prachtige songs allebei. ‘Mama Sranan’ en ‘Mi switi kondre’ gaan vrolijk door op dat elan en getuigen van een ander soort liefde in Kelita’s hart, die voor de cultuur van het land waar ze is opgegroeid. De afsluitende extra lange ballade ‘Ga je mee/Turn on the light’ breit twee songs aaneen – niet toevallig één in het Nederlands en één in het Engels – en het werkt. Het plotse einde van ‘Turn on the light’ doet de rustgevende plaat nog wat nazinderen.
Het geheel vormt een voor het grootste gedeelte zwoele, rustgevende en liefdevolle plaat die in geen enkele muziekcollectie zou misstaan. Een dapper debuutalbum dat zonder enige twijfel opvolging zal krijgen. Tenminste, dat is te hopen. Want van Lelita willen graam ook in de toekomst blijven horen.
Here I am, Kelita, 2011
Nu populair
