Naar een transculturele identiteit – Parbode Sneak Peek

Om de zoveel tijd is er een eruptie over een negatieve uitspraak die een lid van een van onze etnische groepen doet over een andere etnische groep. Er verschijnen dan ingezonden stukken in de kranten waarin wordt opgeroepen tot eenheid, er worden discussies gevoerd over het gevaar van etnische verdeeldheid en na een paar dagen van dyugudyugu gaan we weer over tot de orde van de dag. Tot de volgende rituele eruptie.

Tekst Maureen Silos

De officiële wens van Surinamers is dat we één worden, dat we voorbij etniciteit kijken en dat we onze etnische verschillen vieren in plaats van ze te gebruiken voor corruptie en politiek gewin. Ik ben ervan overtuigd dat het kan, dit één worden. Maar dat zal niet gebeuren door het te wensen en ‘wi na wan’ te gebruiken als een mantra of toverformule die zichzelf spontaan zal waarmaken.

Want tot nu toe hebben wij ons niet echt beziggehouden met de vraag wat het betekent om ‘wi na wan’ te belichamen. Wat moet er binnen elk van ons fundamenteel veranderen om voorbij etniciteit te kijken en dus jezelf en anderen op een bevrijdende manier te definiëren? Wat zijn de belemmeringen om in onszelf, in elk van ons individueel, de condities te creëren om etnische verdeeldheid – die politiek gezien enorme belangen en maatschappelijke ongelijkheid in stand houdt – te veranderen?

Want laten we elkaar niet voor de gek houden: overstijgen van etnische verdeeldheid is een politiek-economische rebellie van de eerste orde en zal niet zonder systematische collectieve en transformerende inspanning tot stand komen. We zullen de keus moeten maken om in onszelf en in anderen de bewuste en onbewuste voedingsbodems voor de etnische verdeeldheid te benoemen, te analyseren en te begrijpen, en om met deze uitkomsten beginnen te werken aan het transformeren van die voedingsbodems.

‘Wi na wan’ realiseren is werk, hard werk, zowel individueel als collectief. Want we hebben onze geschiedenis niet mee.

Wat we wel mee hebben, en waar we te weinig bewust van zijn, zijn onze genen. We zijn meesteroverlevers, we zijn afstammelingen van sterke en moedige mensen, die onder afschuwelijke omstandigheden manieren hebben gevonden om te overleven zonder krankzinnig te worden. Onderschat deze prestatie niet!

Lees dit artikel verder in de juli-editie van Parbode. Nu ook een digitaal abonnement mogelijk

0

Gedeeld