FURGILL PLET (24)
MANAGING DIRECTOR VAN FURLEN’S FOOD
Praat je over economische ontwikkeling, dan praat je vooral over ondernemers met durf. Hoe redden ze het in hun branche en wat onderscheidt hen? Deze maand Furgill Plet van Furlen’s Food.
Het groene gebouw waarin Furlen’s Food is gevestigd, valt direct op als nieuwbouw in de Slagbalstraat op Latour. Daarnaast staat het huis waarin Plet is opgegroeid, er bouwvallig bij. Plet was als jongeman altijd zeer geïnteresseerd in de keuken. Opgroeiend zonder moeder of vader, werd hij omringd met tantes die hem het fijne van de Surinaamse keuken bijbrachten. Vanwege zijn sociaal-maatschappelijke achtergrond was hij genoodzaakt al snel zijn eigen boontjes te doppen. “Ik was een kleine zakenman. Ik bakte zelf koekjes en die leverde ik aan vele winkels onder de naam The Matrix… Ja, van de film”, grinnikt Plet. “Ik had die film net gezien en de hoofdrolspeler was ‘The One’. Ik wilde ‘The One’ zijn met mijn koekjes.” Hij deed goede zaken, maar toen hij een begin maakte met zijn kookboek en marinadeproductie, was hij genoodzaakt de productie van koekjes te staken. “Ik weet niet of ik dat ooit weer oppak, maar nu is dat even on hold.”
Kookboek
Plet stond in zijn vriendenkring bekend als degene die altijd wel iets lekkers bracht om te eten. Hij werd meer dan eens gevraagd om te koken en hield van experimenteren. “Ik was op een trainingskamp voor jongeren die zouden meedoen aan Carifesta, toen een begeleidster het idee opperde dat ik zelf eens een kookboek moest uitgeven. Ik dacht toen: deze vrouw is gek”, lacht Plet, “maar soms zien anderen in jou wat jij niet in jezelf ziet. Het is fijn als je als jongeling mensen hebt die je stimuleren om het beste uit jezelf te halen.” Enkele maanden later galmde het voorstel nog steeds in zijn hoofd en begon hij aan zijn kookboek. In 2008 gaf hij een groot diner waarbij hij het presenteerde. In november 2009, ruim een jaar later, werd tijdens de jaarlijkse productiebeurs Furlens marinade, pittig en gekruid op de markt gebracht.
Van tevoren was er een moment van twijfel, want men zou kunnen denken: ‘Nog een marinade? Is de markt niet verzadigd met allerlei gevestigde namen en vele huisvlijters?’ “Maar toen dacht ik, ‘marinade is marinade en elke smaak is anders’.” vertelt Plet. Vorig jaar lanceerde Furlen’s Food op de jaarbeurs daarom nog twee nieuwe sauzen.
Plet is inmiddels ook uitgever van een culinair blad. Dat lag niet in de planning, een kookprogramma wel. Maar het was wederom op instigatie van iemand anders, dat het zover kwam. “Ik was in Nederland op bezoek en een nicht gaf me het idee voor een maandelijks kookmagazine. Terug in Suriname deed ik een enquête: er bleek behoefte aan te zijn. Er waren wel mensen die zeiden dat Surinamers niet van lezen houden, maar ik geloofde in één ding: Surinamers houden van eten en koken.
“Dus begonnen we. Met een klein team van vijf man maakten we in het eerste jaar elke maand een Swiet Tesie.” Momenteel is het kookmagazine het enige Surinaamse culinaire blad in full colour. “Onlangs is besloten dat we overstappen naar een tweemaandelijkse publicatie, omdat het toch wel een heel zwaar productieproces is dat veel tijd vergt.”
Doorzetten
Net als voor elke jonge ondernemer in Suriname was het voor Plet een enorm probleem om de beschikking te hebben over voldoende kapitaal. “Om de kosten van het drukken van het kookboek te dekken, heb ik een groot diner georganiseerd.
“Met het geld dat daarmee verdiend werd en met de verkoop van het boek, ben ik met de productie van marinade begonnen. Dat er snel een tweede druk kwam, heeft ook meegeholpen. Je moet groot denken maar klein beginnen en je zo opwerken. Het is wel lastig dat je, zolang je geen onderpand hebt, niks kan lenen.” Toch zijn er volgens Plet genoeg instanties die je wel willen helpen. “Men vindt het tof dat een jonge man zoveel durft te doen. Zo kwam de Economische Controle Dienst (ECD) kijken, maar ik had wat problemen met het verkrijgen van mijn vergunning. Ze hebben me aardig wegwijs gemaakt en geholpen om dingen in orde te krijgen”, legt hij uit.
“Ook het verkrijgen van technische know how en mensen op wie je kunt vertrouwen is een heel proces.” Plet heeft zelf de Health Hazard-training gevolgd en die kennis aan zijn personeel overgedragen. Een cursus moet de interne en externe communicatie verbeteren en klantgerichtheid stimuleren. Plet stelt dat je als ondernemer in ieder geval doorzettingsvermogen moet hebben en zeker stressbestendig moet zijn. Je moet kunnen tegen kritiek. “Dyarusu man altijd o de, die je gaan willen afbreken”, lacht hij veel betekenend. Daarom is het volgens hem heel belangrijk om een duidelijke visie te hebben. “Ik moet eerlijk zijn, ik had een soort bedrijfsplan, dat zat merendeels in mijn hoofd. Maar als je eenmaal bent begonnen en de ideeën en strategieën zich in je hoofd beginnen uit te zetten, dan moet je het wel allemaal op papier zetten en zeker zijn van wat je doet.” Voor Plet is continuïteit van het product en het behoud van kwaliteit en smaak heel belangrijk. Hygiëne, strakke werkprocessen en gemotiveerd personeel zorgen voor een goed eindresultaat. “Het personeel moet zich betrokken voelen bij het product”, stelt hij.
Lekker gesprek
Inmiddels is Plet bezig met zijn oorspronkelijke wens, een kookprogramma op televisie. Furlen’s Bori Tori, verschijnt elke maand op diverse stations. “Je moet mensen op een luchtige manier inspireren om leuke dingen te maken en iets anders te proberen. Ik kook alleen in het programma, maar soms ook met een gast en dan hebben we vaak een lekker gesprek tijdens het kokkerellen.” Dat zijn de prettige ogenblikken, maar moeilijke momenten, stelt Plet, zijn momenten voor extra inzet. “Zoals vorig jaar, toen de koers dramatisch steeg en je product ook duurder wordt. Moet je dan opgeven? Nee, gewoon extra pushen en dan kom je er zeker weer bovenop. Vooral als je een goed product biedt.”
