Louis Voigt (57)
Manager van Surair Catering Services
Praat je over economische ontwikkeling, dan praat je vooral over ondernemers met durf. Hoe redden ze het in hun branche en wat onderscheidt hen? Deze maand: Louis Voigt, manager van Surair Catering Services, die maaltijden verzorgt voor onder andere de vliegtuigmaatschappijen SLM en KLM.
“Ik hou niet van rust, ik hou van dyugudyugu”, vertelt Louis Voigt. Daarom komt hij als manager van
Surair Catering Services (SCS) volledig aan zijn trekken. Passie voor eten ontwikkelde hij op jonge leeftijd, mede door zijn moeder. Van huis uit is Voigt beroepsinfanterist, waar hij de kneepjes van het logistieke vak leerde. Daarnaast deed hij managementervaring op als chef facilitaire diensten bij de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM). “Maar ik was moe van kapotte airco’s en onderhoud van gebouwen.” Hij vond uitdaging in de ontwikkeling van de cateringafdeling van Surinam Airways tot een zelfstandige nv. De SLM wilde zich meer richten op de verkoop van tickets en het vliegen. Nu verzorgt Surair Catering Services dagelijks duizend maaltijden voor de regionale en Mid-Atlantische vluchten. Het is hard werken en een 24/7 job. Voigt heeft zijn taken zodanig gedelegeerd, dat hij ook toekomt aan tijd voor zichzelf en zijn gezin. Voor zijn managementteam is hij dag en nacht bereikbaar.
Om te ontstressen, is Voigt bijna elk weekend in zijn keuken te vinden, waar hij zijn lievelingsgerechten, moksi alesi en rijst met vlees, bereidt. Een aantal jaren verzorgde hij catering aan huis en kookte zonder moeite voor vijftig man. Doordeweeks neemt hij de leiding over zijn bedrijf, in plaats van dat hij zelf achter de pannen staat.
Eindelijk goud
Het harde werken van Voigt en zijn personeel werd dit jaar met de hoogste onderscheiding in de regio beloond: Surair Catering Services ontving de Golden Award of Excellence in Catering Quality, toegekend aan de hand van internationale standaarden voor voedselveiligheid en -kwaliteit. “Ik zat ’s ochtends in mijn auto onderweg naar Zanderij toen mijn BlackBerry afging. Na twee jaar zilver kreeg ik het bericht dat we eindelijk goud hadden bereikt. Ik krijg er nog steeds kippenvel van”, vertelt Voigt. Volgens hem zet het bedrijf hiermee niet alleen zijn cateringservice, maar heel Suriname op de wereldkaart. Op de vraag of hij verlangt naar platinum, antwoordt hij: “Ja. Maar de landen die deze status halen, zijn Saoedi-Arabië en Dubai. Zij beschikken over voldoende middelen en kunnen wereldwijd veel investeren op het gebied van materiaal, voedselveiligheid en -kwaliteit. Je moet realistisch blijven.”
Voigt kijkt liever naar hoe hij zijn afzetmarkt buiten de SLM kan vergroten. Luchtvaart is de core business, maar Surair Catering Services doet ook steeds meer daarbuiten. Dagelijks levert SCS brood voor het Academisch en het Diaconessenziekenhuis Paramaribo, en patisserie voor de lokale markt. Hiermee wil SCS niet concurreren met grote spelers, maar zich juist specialiseren in een nichemarkt. Zo produceert het bedrijf in de maand december een paar duizend kerstbroden. “Wij proberen ons te onderscheiden van de rest qua presentatie en receptuur.”
Volgens eigen zeggen kan SCS het dubbele aan van wat het bedrijf nu doet. “Het hospitaal moet zorgen voor de mens, waarom kunnen wij de keuken van het ziekenhuis niet overnemen? Ons bedrijf is HACCP gecertificeerd, wij weten dus alles van voedselveiligheid. Het enige wat ik moet doen, is mensen trainen om rekening te houden met verschillende diëten. Ik droom, maar dromen worden werkelijkheid.”
Met liefde
Uitbreiding of niet, het mag nooit ten koste gaan van de liefde voor en de kwaliteit van het eten. Voigt proeft kritisch de gerechten die in zijn keuken bereid worden en dwingt zijn personeel dat ook te doen. Zo houdt hij zijn mensen scherp. “Ik ben geen kok, maar ik hou van lekker eten. Wanneer ik masala zie, maar het niet proef, dan vraag ik de chef het te repareren. Want als ik het eten niet lekker vind, dan vindt 99 procent van de mensen het dat ook niet. Koken doe je met liefde en die liefde moet je proeven.” Hij vertelt dat hij elke ochtend om half zeven een ronde langs de catering maakt en zijn kok even stevig vasthoudt. “Ik zie wanneer het goed gaat met iemand en wanneer niet. Ik ben huisvader en dat maakt me sterk. Mijn deur staat letterlijk dag en nacht open, want ook met persoonlijke problemen kan je bij mij terecht. Als je je rot voelt, hoef je niet te spreken als werknemer en spreek ik gewoon namens mezelf, Louis.”
Stabiel achterlaten
Over drie jaar moet Voigt het stokje doorgeven aan zijn nog onbekende opvolger, dan gaat hij met pensioen. Diep in zijn hart wil hij nog niet stoppen en heeft hij nog genoeg energie, maar hij is bereid om zijn taak over te dragen aan een ander. “Het gaat me veel moeite kosten om deze zaak los te laten. Op zaterdag, als ik niet hoef te werken, word ik toch om vijf uur wakker. Dan drink ik op het balkon een kopje koffie en wacht ik op een telefoontje van de zaak. Het is een way of living geworden.” Zijn grootste uitdaging is om SCS stabiel achter te laten. “De kwaliteit van het eten moet consequent zijn. De pom van vandaag moet morgen ook goed zijn. Ik wil over een aantal jaren niet horen dat mijn zaak is ingestort, ik wil juist horen
dat het nog beter gaat dan toen ik er was. Dat heeft alles te maken met gedrevenheid, ik werk hier met zoveel passie.”
