Oog in oog met Monseigneur Wilhelmus Wulfingh (1839-1906) – Parbode Sneak Peek
Het bronzen borstbeeld van monseigneur Wilhelmus Wulfingh staat sinds vrijdag 25 april 1969 op het erf achter de Mgr. Wulfinghschool aan de Van Idsingastraat. Bisschop S. Kuypers van Paramaribo zegent en opent die dag de nieuwe muloschool en onthult de buste van de naamgever. Maar dit is niet de oorspronkelijke locatie. Het beeld kent een mooie geschiedenis.
Door Eric Kastelein
Pater A. Nederveen onthult op zondag 21 november 1909 het borstbeeld van monseigneur Wilhelmus Wulfingh op het voorerf van Majella, aan de Gravenstraat (nu Henck Arronstraat, red.). Bij de plechtigheid zijn aanwezig de zestig melaatsen, familieleden en de Liefdezusters van Tilburg, die vanaf begin 1895 de patiënten verzorgen.
Monseigneur Wulfingh is redemptorist van de congregatie van de Allerheiligste Verlosser CssR en arriveert in 1888 in Suriname. Hij bezoekt hetzelfde jaar nog Batavia, het moerassige leprozendorp aan de rechteroever van de Coppenamerivier. Ontsteld over de armoedige omstandigheden waarin de zieken leven, zonder verpleging, ver weg van de stad, besluit hij daarin verandering te brengen. Later vertelt hij: ‘Het gezicht der melaatschen is verpletterend (…); zoo ooit, dan heb ik bij het gezicht van die plaats van ellende geweend’.
Om zijn plannen te financieren, sticht hij twee jaar later Hofbauer Liefdewerk, dat voornamelijk in Nederland geld inzamelt. Dan is het zover, op 16 oktober 1895 opent Majella de deuren. De verpleging is in handen van de Liefdezusters van Tilburg. De eerste zes vrijwilligsters zijn overste zuster Bertine, zuster Cunegundis, zuster Servaso, zuster Servanda, zuster Odo en zuster Juliette. De leiding is in handen van priester F.H.H. Lemmens.
Kritiek op Vader der Melaatschen
De instelling heeft met een legaat voor 20 duizend gulden Gravenstraat 68 gekocht, naast het Militair Hospitaal. Het erf is tien ketting diep en reikt tot over de Van Sommelsdijcksekreek. De ingang tot Majella wordt gevormd door een houten brug met in het midden een af te sluiten hek.
Lees verder in het oktobernummer van de Parbode, ook online verkrijgbaar