Tijdens de economisch zware tijden onder en vanwege het vorige regeerteam, was er door hen een pakkettendienst georganiseerd om u tegen te zeggen. Men deed het voorkomen alsof de coalitiepartij levensmiddelenpakketten uitdeelde, maar ‘Vice’ gaf later in zijn ijver om de verduistering van de kasreserves goed te praten toe dat het om gemeenschapsgelden ging.
Tekst Christa Sluisdom
Het was zo dat eenieder wier inkomen het niet toeliet om in de eerste levensbehoeften te voorzien, een pakket kon krijgen. De pakketten werden verdeeld op een wanordelijke gestructureerde manier. De ressortraadsleden werden onder andere ingezet om de pakketten te verdelen in hun wijk. Er was ook sprake van willekeur, want familieleden en vrienden hadden natuurlijk voorkeur.
Maar overall ging het goed en eigenlijk geruisloos. Want als je niet bij een van hun kernen was aangesloten, hoorde je er pas van wanneer een familielid of toevallige kennis blij vertelde dat hij of zij een ‘pakket’ had gekregen. Als je ook een pakket wilde mocht je er een gaan vragen en als ze niet op waren voor die maand dan kreeg je er ook een. En dit deden ze in verschillende districten en ze zijn er tot net voor de verkiezingen mee doorgegaan. Het COVID-19-crisisteam deed ook goed werk. Op sociale media werden de president en het crisisteam geprezen voor hun aanpak van de crisis. Veel mensen waren hun levensonderhoud kwijt en de regering kwam met een fonds om de nood te verlichten. Maar toen begon het gespleten karakter van de regering zich te openbaren. Men mocht zich in de Gonggrijpstraat registreren voor financiële steun. Als er maar éénduizendste van de bijna zeshonderdduizend inwoners van Suriname zich zou aanmelden op de eerste aanmelddag, zaten ze al op 590 personen boven het maximale samenscholingsaantal. De registratie duurde ongeveer een week met dagelijks honderden mensen die in de rij stonden of van ellende met zijn allen op een kluitje tegen de dranghekken gingen staan.
Lees het hele artikel in het augustusnummer van Parbode
Nu populair
