Opinie: Het geheugen van de olifant – Parbode Sneak Peek

In de jaren negentig maakte Rolo reclame voor zijn rolletjes snoepgoed. De hoofdrol in deze reclame werd gespeeld door een olifant. Tja, aan die olifant kan ik niets doen. Als kleine olifant loopt het dier mee in een optocht. Een jongetje dat langs de weg staat, houdt de olifant zo’n heerlijk Rolo-snoepje voor. Het arme olifantje komt enthousiast aanhuppelen. Op het laatste moment trekt het ventje zijn hand terug, stopt het snoepje in zijn eigen mond en sart ‘nana, nana, nanaa’.

Tekst Anne Huits

De volgende scene speelt jaren later. De kleine olifant is inmiddels flink uit de kluiten gewassen en loopt weer mee in een optocht. De jongen is een volwassen vent geworden. Hij staat opnieuw langs de kant van de weg, niets vermoedend. Plotseling krijgt hij van links een flinke oplawaai met de slurf van de olifant, die ‘nana, nana, nanaa’ tetterend zijn weg vervolgt.

Het jongetje staat voor onze politieke ‘leider’ van weleer, de heer D. D. B. Overigens niet alleen voor hem. Genoemde heer B. hield ons destijds ‘een lekkers’ voor: Wij hapten gretig toe, en de heer B. trok al het lekkers schielijk terug om het in zijn eigen mond, lees portemonnee, te stoppen. Nana, nana, nanaa.

Maar wie is de olifant? Wij, het volk, in ieder geval niet. Die olifant in het verhaal heeft een goed geheugen, hij trapt er geen tweede keer in. Wij wel. Wij trekken ons paarse T-shirt weer aan. Wij zetten onze paarse pet weer op en juichen. Wij vergeten. En met een beetje pech trappen we over een jaartje of drie nog een keer erin.

Lees verder in het meinummer van de Parbode

Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?

Klik op www.parbode.com/abonneren

0

Gedeeld