De overheid krijgt het al decennia niet voor elkaar om het volk gedegen voor te lichten. Voorlichting is altijd het ondergeschoven probleemkindje geweest, waar het liefst geen aandacht aan werd en wordt besteed. Met als gevolg dat we geen of gebrekkige informatie krijgen. Ook de regering-Bouterse kampt met dit euvel. De geldverslindende propagandamachine draait weliswaar overuren, maar aan de plicht om op een eerlijke manier openheid van zaken te geven, wordt niet voldaan.
In het grijze verleden werd de overheidsinformatie op nog enigszins objectieve wijze en voornamelijk verstrekt door de Regerings Voorlichtingsdienst (RVD). Maar nadat Desi Bouterse en consorten op 25 februari 1980 de staatsgreep pleegden, was er geen behoefte meer aan openheid. Georg Hering, hoofd van de afdeling, werd onder huisarrest geplaatst en vluchtte korte tijd later met zijn gezin naar Nederland. De RVD werd later omgedoopt tot de Nationale Voorlichtingsdienst (NVD), maar die lichtte ook niet echt voor.
Accommoderen
In de loop der decennia zijn op de verschillende ministeries voorlichtingsafdelingen uit de grond gestampt. Stuk voor stuk met een omvangrijke bezetting, al was het alleen maar om familieleden en bekenden van ministers en directeuren te accommoderen. Dat was aan de kwaliteit ook te merken, de kennis van de Nederlandse taal van de meeste voorlichters was, en is nog steeds, bedroevend. Dat was overigens niet de reden dat vele van hen later aan de kant werden geschoven. Dat had weer alles te maken met de komst van een andere minister en hun huids- of politieke kleur de nieuwkomer niet aanstond. Iedere spreekbuis van een ministerie produceerde eigen persberichten, radio- en televisieprogramma’s, die vooral bedoeld waren om te laten zien hoe hard de minister en zijn ambtenaren werkten.
Bij het aantreden van de eerste regering-Bouterse in 2010 werd opnieuw beloofd dat de bevolking zou kunnen rekenen op openheid en transparantie van de zijde van de overheid. Die bleef uit, wel werd er door toenmalig vicepresident Robert Ameerali enigzins paal en perk gesteld aan de ongebreidelde stroom propagandafilmpjes van de diverse ministeries. Bovendien verhuisde hij in 2011 de NVD van de Grote Combéweg naar zijn kabinet in het regeringsgebouw aan de Dr. Sophie Redmondstraat. Maar daar bleef het bij. Ondertussen had Bouterse op zijn eigen kabinet een perschef in de persoon van Clifton Limburg aangesteld, met ogenschijnlijk de speciale opdracht om zo min mogelijk informatie te delen en vooral de president positief voor het voetlicht te brengen.
Limburg was ooit een door collega’s en kijkers/luisteraars gerespecteerde journalist en maker van het kritische en prijzenwinnende actualiteitenprogramma Waakhond op Sky TV (tegenwoordig Wan Pipel). Maar hij maakte in 2010 onverwacht een carrièreswitch door voor heel veel geld perschef te worden op het Kabinet van de President. Hij vergat toen alles waar hij zich als kritisch journalist tegen had verzet en veranderde van de ene op de andere dag in de weinig mededeelzame spreekbuis van de president.
Het hele artikel is te lezen in het novembernummer van Parbode.
Nu populair
