Opinie: Sprookjes bestaan (niet) – Parbode Sneak Peek

‘Suriname moet een tweede Dubai worden’. Toen André Misiekaba (NDP) deze – inmiddels omstreden – uitspraak in 2015 deed, wist hij waarschijnlijk niet hoe gevaarlijk veel gelijkenissen Suriname al met Dubai heeft.

Hoewel ik niet durf beweren dat het een onrealistisch uitspraak is (Dubai was tot vijftig jaar geleden nog een vergeten plek in de woestijn), is het niet verwonderlijk dat dergelijke uitspraken op veel hoongelach en rollende ogen kunnen rekenen.

De onrealistische voornemens waarmee onze zorgen worden zoet gehouden zijn om te huilen, maar worden meer dan eens misbruikt om te lachen. We steken de draak met uitspraken van politici en vegen onze handen schoon aan een schreeuwend emoticon op Facebook.

Veelal doen we dat om de hypocrisie te benadrukken, maar nog meer om het er nog eens goed in te wrijven. Ons Suriname, een tweede Dubai?

De vraag is echter niet zo onrealistisch.

Achter de skyline van Dubai (dat overigens geen land is maar een emiraat, vergelijkbaar met een Surinaams district) ziet het er een stuk minder flitsend uit. Dat wordt duidelijk dankzij het werk van de Iraanse fotograaf Farhad Berahman, die het leven van de werknemers in Dubai vastlegde. Zij houden zich op in Sonapur, de onofficiële naam van een werkkamp gelegen aan de rand van Dubai. Er wonen zo’n 150.000 mensen, voornamelijk immigranten. Ze komen onder andere uit India, Pakistan, Bangladesh en China. Niet zelden zijn hun paspoorten ingenomen toen ze aankwamen in Dubai.

Deze goedkope arbeidskrachten moeten veertien uur per dag werken in zo’n 40 tot soms wel 50 graden Celcius, terwijl het toeristen wordt aangeraden niet langer dan vijf minuten aan één stuk buiten te zijn. Voor het werk (het bouwen van onder andere wolkenkrabbers en luxecruises) onder barre omstandigheden verdienen velen omgerekend nog geen SRD 1500 per maand.

Sonapur wordt vakkundig uit zicht gehouden, staat niet op de plattegrond en media krijgen geen toestemming om er te filmen. Berahman maakte zijn foto’s stiekem in de avond.

De bevolking van Dubai bestaat voor 85 procent uit migranten. Amper 10 tot 15 procent van de inwoners van Dubai is een emirati, ofwel autochtoon. Zij bezitten het geld en de luxe. De rijkdom van de emirati’s in Dubai draait op de ruggen van arme, werkende migranten.

Hoewel Misiekaba het in 2015 ongetwijfeld over de pracht en praal van Dubai had, mogen we niet vergeten welke prijs daarachter schuilt. Een prijs die ons niet vermeld wordt en die op alle landen van de wereld toepasselijk is.

Lees het hele artikel in het decembernummer van Parbode

0

Gedeeld