De decembermaand is bij uitstek de maand van terugblikken en vooruitkijken. Hoe staat LatijnsAmerika ervoor op de drempel van het nieuwe jaar? Houdt de economische recessie aan of is er een kentering in zicht? Houden sociale programma’s stand en nemen armoede en ongelijkheid verder af? Is de democratie sterk genoeg om op te treden tegen straffeloosheid en drugsgeweld?
De afhankelijkheid van grond- stoffen heeft het continent het laatste decennium geen windeieren gelegd. Door de hoge prijzen op de wereldmarkt en de grote vraag is er veel geld binnengekomen. In combinatie met een sociaal regeringsbeleid daalde de armoede flink: in 2002 leefde nog 44 procent van de Latijns-Amerikaanse bevolking onder de armoedegrens, terwijl dit percentage in 2014 was gedaald naar 28 procent. Tegelijkertijd is de middenklasse sterk gegroeid en is de kloof tussen arm en rijk, nergens ter wereld zo groot als in Latijns-Amerika, iets verkleind.
De keerzijde van de medaille is dat deze afhankelijkheid van grondstoffen altijd leidt tot periodes van groei, maar ook van teruggang, temeer daar het continent de opbouw van een eigen industrie verwaarloost. Precies dat heeft zich de afgelopen twee jaar gewroken. Door een teruglopende vraag uit met name China en een daling van de grondstoffenprijzen, is de economische groei gestagneerd en de groeiverwachtingen van veel landen zijn teruggebracht naar cijfers in de min of iets boven nul.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.
Nu populair
