De Mexicaanse griep, ook wel varkensgriep genoemd, rukt op en heeft inmiddels in Suriname een voetje aan de grond gekregen. Inmiddels is er sprake van een pandemie; dat klinkt dreigend, maar is het vooralsnog niet. Toch is de paniek groot, vooral als gevolg van tegenstrijdige berichten over hoe ernstig het is.
Last van een hoest, loopneus en koorts? Dan ben je direct verdacht en loop je de kans als een paria te worden behandeld. Want het zou wel eens het uit Mexico overgewaaide virus kunnen zijn. Nadat de eerste gevallen in ons land waren geconstateerd bij enkele volleyballers na een trip naar Trinidad en Tobago, grepen de autoriteiten (met het Bureau Openbare Gezondheidszorg voorop) direct in. Uitgebreide voorlichtingscampagnes volgden. Iedereen met griepverschijnselen werd geadviseerd binnen te blijven om verspreiding te voorkomen.
Toch lijkt alle aandacht wat overdreven. Immers, vooralsnog is de Mexicaanse griep een relatief onschuldige kwaal. Er zijn wereldwijd wel enkele sterfgevallen geweest maar andere, gewone griepsoorten eisen jaarlijks meer slachtoffers. Toch is er sprake van paniek. In ons land waren de mondkapjes binnen mum van tijd uitverkocht, honderden mensen met een onschuldige loopneus en hoest meldden zich overbezorgd bij artsen.
Die bezorgdheid wordt in de hand gewerkt door de verwarrende berichtgeving in de laatste maanden. Terwijl in Nederland (en ook Suriname) wordt gesteld dat het allemaal niet zo’n vaart loopt, wordt in het Argentijnse Buenos Aires de noodtoestand afgekondigd en sterft in Mexico zelf vrijwel dagelijks iemand na besmetting met het virus.
Er is dus wel degelijk iets aan de hand. Maar dat geeft nog geen reden tot paniek. In Europa sterven jaarlijks duizenden mensen aan de gevolgen van reguliere griepsoorten. En toch worden de alarmbellen niet geluid. Het belangrijkste verschil is dat de Mexicaanse griep wereldwijd heeft toegeslagen. Maar het aantal besmettingen valt redelijkerwijs te verwaarlozen. De paniek is er niet minder om. Of handige mensen maken er gebruik van. Want het ministerie van Volksgezondheid riep iedereen met een vervelende hoest en een loopneus op, om toch vooral een weekje thuis te blijven. Daar werd door menigeen, bij het gevoel maar een opkomend kuchje te hebben, gretig misbruik van gemaakt: bij veel bedrijven lag het ziekteverzuim plotseling hoger.
Sommige ondernemingen werden daarnaast bevangen door de hype en verplichtten hun personeel vitaminetabletten en andere middeltjes te slikken.
De daadkracht van het BOG en het ministerie van Volksgezondheid is prijzenswaardig, het tempo waarin de samenleving werd in- en voorgelicht on-Surinaams. Alertheid moet er zijn, maar je moet het echter ook niet overdrijven. Want het is de vraag of we ons niet laten meeslepen in een hype, waarin een spiraal van angst wordt gecreëerd. Ons land kent gevaarlijker aandoeningen die jaarlijks tientallen dodelijke slachtoffers eisen, zoals dengue en malaria. De voorlichtingscampagnes ten aanzien hiervan laten al jaren te wensen over. Aan malaria wordt nauwelijks nog aandacht besteed, het dengue-spotje met een nog magere Jörgen Raymann in de buurt van een kindertehuis dat al tijden niet meer bestaat is achterhaald.
De Mexicaanse griep is er en er zijn nog veel onduidelijkheden over. Enige voorzichtigheid is dus op zijn plaats. Maar reden tot paniek is absoluut niet nodig, zeker niet met het beperkte aantal ziektegevallen. Want daarmee loop je het risico de samenleving en economie dusdanig te ontwrichten, met gevolgen die veel ernstiger zijn dan een loopneus en een vervelende hoest.
Nu populair
