Ecotoerisme financiert jacht
Suriname, voor toeristen een land van overweldigend en uitgestrekt natuurschoon. Tal van touroperators bieden meerdaagse ecotrips aan naar de wouden in het binnenland. Mooie foto’s van allerlei exotische dieren lokken de reizigers en maken hen enthousiast. Maar soms loopt de trip anders dan verwacht…
Een toerist: “Uiteraard weet je nooit van te voren welke dieren je zult tegenkomen. Daarom waren wij erg opgewonden toen de lokale gids op onze trip door het bos een groep brulapen hoog in de bomen aanwees. Snel haalden we de fototoestellen tevoorschijn en schoten het ene na het andere plaatje van deze roodbruine brullers. Menig familielid en vriend zou hiermee geïmponeerd worden en misschien aangezet worden Suriname ook eens te bezoeken. Ondertussen was onze aanwezigheid niet onopgemerkt gebleven en verwijderden de brulapen zich met gemak door het dichte bladerdak, gebruikmakend van hun lange staart.
Maar ook de gids bleek er tussenuit geknepen te zijn. Plots hoorden we een luide knal, en niet lang daarna kwam de gids uit het struikgewas tevoorschijn. Hij sleepte het levenloze lichaam van de zojuist nog gefotografeerde aap aan een lange, harige arm achter zich aan. Verbijsterd keken we beurtelings van de brulaap naar de gids en het nog rokende geweer over zijn schouder…”
Deze ervaring lijkt geen uitzondering te zijn tijdens ecotrips in de gebieden die buiten de beschermde natuurreservaten vallen. Hoewel de lokale gids zegt een geweer mee te nemen als bescherming tegen agressieve wilde boszwijnen, combineert de boscreool of indiaan zijn gidswerk graag met jacht. Op deze wijze financiert de ecotoerist ongewild een jachttrip.
Een toerist moet zich natuurlijk aanpassen aan de geldende cultuur met al zijn normen, waarden en gewoontes van het land dat bezocht wordt. Maar de touroperators bieden duurzame ecotours aan en mikken voornamelijk op westerse toeristen. De toeristen verwachten daarbij niet dat er tegelijkertijd jacht gemaakt worden op de apen, toekans en tapirs die ze te zien krijgen. Daar worden de bakra’s een beetje onrustig van…
Een oplossing kan zijn om een ander soort tour aan te bieden. Laten we het voor het gemak ‘cultuurtours’ noemen. Tijdens deze trips weet een toerist dan van te voren dat een wildlife trip door het bos tegelijkertijd een hunting trip is. Wie weet, mag je als cultuurtoerist dan zelf ook eens het geweer vasthouden en een kwatta-aap uit de boom schieten!
Het is alleen moeilijk voor te stellen dat deze door toeristen ‘gesponsorde’ jacht de vorm van toerisme is die Suriname in gedachten heeft als positieve bijdrage aan de verdere (en vooral duurzame) opbouw van de Surinaamse economie.
Dat echt ecotoerisme buiten de beschermde gebieden blijkbaar niet de norm is, is een probleem dat vooral door de touroperators zelf opgelost kan worden. De operators moeten de verantwoordelijkheid nemen om tourleiders, ingehuurde bootsmannen en lokale gidsen, en ook verhuurders van verblijfgelegenheden duidelijk te maken onder welke voorwaarden en volgens welke regels er gewerkt moet worden. Dat geldt niet alleen voor de jacht, maar ook voor het weggooien van niet biologisch afbreekbaar afval in de rivier en het bos. Alleen dan kan duurzaam ecotoerisme gerealiseerd worden en krijgen toeristen daadwerkelijk de ecotour die hen voorgespiegeld is (en waarvoor ze betaald hebben).
De uitgestrekte, relatief ongerepte natuur kan de Surinamers rijker maken. Maar dan moeten toeristen niet weggejaagd worden door de jacht. Dit land heeft de potentie om leider te worden op het gebied van ecotoerisme in Zuid-Amerika. En die kans moet Suriname zichzelf niet ontnemen.
MAARTEN SCHUIT
Nu populair
