Parbode tweemaal in de prijzen
‘Parbode wint tweederde van journalistenprijzen’, kopte De West. Indringender kon onze stempel op de Surinaamse journalistiek niet tot uitdrukking worden gebracht. Maar liefst twee van de drie journalistenprijzen voor het jaar 2012 gingen naar Parbode. Onze eindredacteur Tom van Moll won de eerste prijs voor zijn artikel Fort Boekoe blijft ongrijpbaar. Het artikel, dat vorig jaar februari verscheen, beschrijft de onvindbaarheid van het fort in de onbegaanbare zwamp rondom de Cotticarivier. Van Moll’s en onze speciale dank gaat op de eerste plaats naar Hijn Bijnen voor zijn fotobijdrage. Bijnen maakte deel uit van de expeditie in de zoektocht naar restanten van Fort Boekoe. in Suriname (SBJS), was lovend over de winnaars van Parbode: “Die mannen hebben in hun artikelen alles toegepast. Ze zijn actueel geweest, hebben hoor en wederhoor toegepast, ze waren onthullend, informatief en ze hebben achtergrondjournalistiek gepleegd. Het taalgebruik was ook uitstekend.” Wij hebben er niets aan toe te voegen.
Het verhaal van Fort Boekoe en de gevoerde Boni-oorlogen tegen de slavendrijvers, is iets waarop een natie trots kan zijn en spreekt velen dan ook tot de verbeelding. Vandaar ook die hunkering naar enig tastbaar bewijs. Door het onvindbare heeft zich ook een stukje mythologie en mysterie gevormd rondom Fort Boekoe, dat ‘niet gevonden zou willen worden’. De reportage weergeeft zowel dit mysterie als de drang naar het (her)ontdekken weer. Het lijkt zelfs het mysterieus ongrijpbare van Fort Boekoe te bevestigen. De tweede prijs was voor Lloyd Groenewoud voor een televisieproductie over de goudsector. De derde prijs ging naar Armand Snijders, destijds redacteur, nu (weer) hoofdredacteur en Pieter Vierstraete, die stage bij ons liep en zeer uitgebreide research deed, voor het spraakmakende artikel Mediator Ramkissoon bouwt puinhoop, dat in maart vescheen. Suriname wordt geteisterd door charlatans op tal van manieren. Het land is in een transitie naar maatschappelijke vernieuwing. Dat gaat vaak niet geleidelijk maar ineens met een sprong vooruit. Die gap wordt door (buitenlandse) malafide figuren met allerlei luchtkastelen en gebakken lucht opgevuld, misbruik makend van de heersende onwetendheid. Ze kunnen vaak ongestraft hun gang gaan. Daarom is het goed dat er weleens eentje door de mand valt. Belangrijk is dat mensen bereid zijn te praten. Mediation is juist bedoeld om zaken vlot te trekken waar partijen lijnrecht tegenover elkaar staan en een kostbare, tijdrovende gang naar de rechter de enige uitkomst lijkt. ‘Mediator’ Ramkissoon bouwt echter – hoe ironisch – ‘vooral een puinhoop’. Wat dit artikel compleet, geloofwaardig en overtuigend maakt, is het uitgebreide weerwoord van de mediator. Er is gedegen research gepleegd. De redactie heeft zelfs dreigtelefoontjes gekregen. Dit artikel onderstreept indringend de rol van onbevreesde journalistiek. Desi Truideman, juryvoorzitter namens de Stichting ter Bevordering van Journalistiek