Parbode Xtra: Noodlanding of zachte landing voor de SLM?

Als we president Santokhi mogen geloven, is het zwaar weer waarin de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) zit, langzamerhand aan het opklaren. Bij de recente inzegening van de ‘nieuwe’ Airbus A340-300 van de SLM, verzekerde het staatshoofd dat de regering er alles aan zal doen om onze nationale trots weer die plaats te geven die het verdient, waarbij de overheid de volle ondersteuning zal geven.

Niet lang na de inzegening van de Pride of Suriname, zoals de Airbus A340 van SLM is omgedoopt, werd aangekondigd dat het luchtvaartbedrijf een overeenkomst is aangegaan met de inheemsen uit Alalapadu. De tuhkanoten (meer bekend als Brazil nuts of paranoten) uit dit Triodorp in het diepe zuiden van Suriname, zullen namelijk voor passagiers op de route Paramaribo-Amsterdam beschikbaar zijn.

Het is natuurlijk prachtig dat een staatsbedrijf initiatieven ontplooit om het bedrijf weer gezond te krijgen, echter getuigt het van onbehoorlijk bestuur dat nog altijd geen openheid van zaken is gegeven over de vele kwesties die bij dit parastataal bedrijf spelen.

In de afgelopen jaren is enorm veel geld verspild aan onze national carrier, die valt onder het ministerie vanTransport, Communicatie en Toerisme. Op instigatie van het staatshoofd werden voor de SLM een nieuwe directeur en president-commissaris aangetrokken, die er een potje van hebben gemaakt. Onder het nieuwe SLM-team strandden duizenden passagiers, ondanks het feit dat de regering miljoenen bleef stoppen in het bedrijf en er vanuit de top werd gekakeld over hoe geweldig men zichzelf en hun vermeende herstelplan vond. ‘Superdirecteur’ Paul de Haan is al een jaar gevlucht naar Nederland en ook van superconsultant/RvC-lid/presidentieel adviseur Prenobe Bissessur ontbreekt elk spoor.

Fisti prodo

Het politieke spel van Chan & Co rond de SLM heeft meer weg van een dadendrang naar fisti prodo. Eerst werd uit Nederland een ‘superdirecteur’ aangetrokken die de bezem door de SLM haalde en onroerend goed en alle drie vliegtuigen van de SLM verkocht om daarna toch weer oude, nauwelijks rendabele vliegtuigen te gaan leasen nadat deze in de SLM-kleuren waren gespoten. Het is erg onbeschoft naar de samenleving toe dat ongegeneerd SLM-lintjes worden geknipt, terwijl er maar geen tekst en uitleg wordt gegeven over de vele prangende kwesties die spelen. Behalve het vermeende herstelplan of reddingsplan, worden ook de bedrijfscijfers angstvallig geheim gehouden. Vorig jaar werd bericht dat men binnen de SLM aanvankelijk dacht dat er een bedrijfsschuld was van 102 miljoen US-dollar, maar nadat ‘beter’ werd gekeken bleek het om een schuld van 75 miljoen US-dollar te gaan. Het zwaar verlieslatende bedrijf kreeg desondanks zo’n 15 miljoen US-dollar geleend van Grassalco, die speciaal daarvoor haar goudstaven verkocht. Nog altijd speelt de regering geen open kaart hoeveel goed geld naar kwaad geld maandelijks wordt gegooid in de bodemloze SLM-put. Voor de samenleving blijft het dan ook de vraag hoe men van plan is de SLM een zachte landing te geven in plaats van weer de zoveelste spreekwoordelijke noodlanding.

0

Gedeeld