Op 20 april publiceerde de internationale waakhond World Justice Project het Corruption in the Caribbean report. In het 57 pagina’s tellende rapport worden de ervaringen en percepties van Caribische burgers over corruptie in zowel de publieke als de private sector weergegeven. Voor het rapport werden enquêtes in veertien Caribische landen, waaronder Suriname, afgenomen.
Vastgesteld werd dat in het gehele Caribische gebied, corruptie zwaar gepenetreerd is in alle lagen van de samenleving. In dit artikel beperken we ons tot de corruptiestatistieken van Suriname. In het rapport is voor elk land een paragraaf gewijd aan het landprofiel en de thematische bevindingen. Daarbij worden statistieken gepresenteerd over de sociale normen en aanvaardbaarheid van corruptie, percepties van corruptie onder actoren in de publieke sector, en omkoperij in de openbare dienstverlening.
Sociale norm/aanvaardbaarheid corruptie
Aan de respondenten in Suriname werd gevraagd in hoeverre ze bepaalde gedragingen ‘altijd’ of ‘gewoonlijk’ acceptabel vonden. Uit de bus kwam onder meer dat 4 procent het acceptabel vond dat overheidsfunctionarissen worden aangeworven op basis van ‘friends and family’. 2 procent vond het aanvaardbaar dat ambtenaren steekpenningen vragen om administratieve procedures te versnellen, terwijl 3 procent vond dat het moet kunnen dat burgers steekpenningen aanbieden om dergelijke procedures te versnellen. Andere enquêteresultaten waren: 3 procent vindt het acceptabel dat gekozen functionarissen gestolen publieke gelden aanwenden om zijn of haar eigen kring te helpen, 1 procent dat wetshandhavingsfunctionarissen ((militaire) politie, douane, immigratie) om steekpenningen vragen en 1 procent dat bedrijfsfunctionarissen smeergeld vragen van een sollicitant.
Perceptie corruptie publieke sector
De onderzoekers gingen vervolgens bij de geënquêteerden na van welke sectoren ze vonden dat ‘alle’ of ‘de meeste’ actoren betrokken zijn bij corrupte praktijken. Duidelijk is dat de respondenten geen hoge dunk hadden van met name de politieke partijen; 82 procent van hen denkt dat deze corrupt zijn. Maar liefst 63 procent vindt dat leden – dus alle of de meeste – van ons parlement corrupt zijn. Ook wordt er veel wantrouwen gekoesterd tegen douane-ambtenaren (61 procent) en politieagenten (55 procent). Van de respondenten verdenkt verder 47 procent de functionarissen die werken bij Lanti van corruptie, 36 procent de overheidsfunctionarissen werkzaam op lokaal niveau, 27 procent de rechters en magistraten, 30 procent de openbare aanklagers belast met strafrechtelijk onderzoek en 29 procent de publieke advocaten. Voorts antwoordde 24 procent dat de leden van de Krijgsmacht corrupt zijn, 35 procent vindt dat van belastingfunctionarissen, 18 procent van toppers en werknemers van de openbare nutsbedrijven en 12 procent van artsen en verpleegkundigen in openbare ziekenhuizen. 41 procent gelooft dat de functionarissen die over grondzaken gaan betrokken zijn bij corrupte praktijken, 28 procent gelooft dat de ambtenaren die over autoregistraties en rijbewijzen gaan corrupt zijn, terwijl 25 procent de nieuwsmedia en 7 procent de leraren op openbare scholen van corruptie verdenken.
Omkoperij openbare dienstverlening
Het is duidelijk dat velen de perceptie hebben dat overheidsfunctionarissen corrupt zijn. Maar in hoeverre
hebben de respondenten in de afgelopen twaalf maanden meegemaakt dat aan overheidsfunctionarissen,
al dan niet via een tussenpersoon, smeergeld moest worden gegeven? Van de ondervraagden is dat voor 3
procent het geval geweest bij politieagenten, voor 18 procent bij rechters/magistraten bij de rechtbank,
voor 14 procent bij douaneambtenaren en voor 3 procent bij toppers of werknemers van openbare
nutsbedrijven. Voorts heeft 3 procent dit in het afgelopen jaar meegemaakt bij artsen en
verpleegkundigen uit de publieke sector, 1 procent bij leraren/docenten van openbare scholen, 12
procent bij ambtenaren die over autoregistraties en rijbewijzen gaan, 7 procent bij functionarissen die
over grondzaken gaan en 1 procent bij andere overheidsfunctionarissen/ambtenaren.
De resultaten van de internationale waakhond World Justice Project, gepubliceerd in het Corruption in the
Caribbean report zijn, hoewel niet geheel verrassend, ronduit verontrustend. De grote mannen en
vrouwen in de politiek hebben in de afgelopen decennia zoveel gestolen, terwijl anderen de klappen
moesten opvangen. Suriname is inmiddels gereduceerd tot twee bevolkingsgroepen: de armen en de
rijken, en het verschil tussen hen wordt steeds groter. We zien steeds meer zwervers en bedelaars, meer
krotten, meer inbraken en berovingen; het lijkt alsof iedereen begint te pakken wat hij of zij pakken kan.
Zo neemt naast de armoede ook de chaos toe.
Nu populair
