Het mysterie (4)
Ik kon er niet meer van slapen. Het Mexicaanse muizenpaar Norbert en Juanita Gonzales en hun negen schattige muizenmeisjes hadden mijn dagelijkse leventje in de tijd van enkele weken zozeer veranderd, dat ik een gast was geworden in mijn eigen huis. Eerst had mijn broer mij met een blik vol medelijden aangekeken en geadviseerd een bevriende psycholoog te raadplegen. Daarna had mijn beeldschone nieuwe geliefde Norma de benen genomen, toen zij ontdekte dat onze vrijages als een peeping tom werden begluurd door Mister Gonzales. En tenslotte had mijn wijsgerige tante Augusta ondubbelzinnig laten blijken, dat ik deze muizenfamilie liever vandaag dan morgen moest uitroeien, wilde ik tenminste verzekerd zijn van een welverdiende rust in mijn eigen woning.
Terwijl ik plannen beraamde om gevolg te geven aan alle goedbedoelde suggesties, werd ik toch steeds weer door onredelijke twijfel overmand. Zodat ik eigenlijk niet tot enige doortastende actie in staat bleek. Luister, zeg me dan wat jij in zo’n situatie zou doen! Stel je voor dat jij zou meemaken wat mij al enige tijd overkomt. Laten we even stil staan bij enkele wonderbaarlijke gebeurtenissen van de afgelopen week, zodat je tenminste niet geneigd zult zijn tot het geven van een ongenuanceerd advies.
Eerst de kwestie van de Braziliaanse bijen, die zich opeens in een hoek van mijn huis onder de houten planken bleken te verzamelen. Ik ben erg allergisch voor Braziliaanse bijen en weet heel goed dat je van een enkele steek in levensgevaar kan komen te verkeren. Daarom kreeg ik van mijn huisarts ook speciale tabletten voorgeschreven, om een mogelijke aanval van deze gevaarlijke bijen te kunnen overleven. Toen ik op het punt stond om de bijendienst van de brandweer te bellen, kwamen Juanita en Norbert aangeslopen en maakten duidelijk dat zij mij iets te zeggen hadden.
“Pepe”, sprak Norbert, “waarom wil je deze lieve kleine vliegbeestjes laten doodmaken? Ben je dan vergeten dat wij muizen hun honing erg lekker vinden?” Ik wist niet wat ik hoorde en legde meteen de telefoon op de haak, daarmee aangevend dat ik de Braziliaanse bijen met rust zou laten, met het oog op de voeding van de negen schattige meisjes Gonzales.
Benieuwd naar de manier waarop Norbert en Juanita de honing zouden verkrijgen, wachtte ik tot het donker was. Zo kwam ik er achter dat Norbert met behulp van een veter van mijn patta de honing wist te transporteren naar één van de schuilplaatsen van zijn meisjes. Uit pure bewondering voor zijn euvele moed en muizenslimheid, viel mijn mond wel tien tellen open van verbazing. Hij had al die slapende bijen rond de bijenkoningin toch maar mooi verschalkt, zonder enige vrees door hen gestoken te worden. Weer had ik deze Mexicaanse muis onderschat. Begrijp je nu dat ik steeds meer respect begin te krijgen voor deze Norbert?
Dan de kwestie van de kakkerlakken Tsopa en Tsapo. Eergisternacht, toen ik in mijn luie keukenstoel met een boek op schoot was ingedommeld, werd ik wakker van gepiep, getrappel en geritsel en was getuige van een fenomenaal schouwspel : de negen schattige muizenmeisjes van Norbert en Juanita waren in een spelletje verwikkeld met deze twee kakkerlakken. Die hadden zij omsingeld en ze joegen het duo de stuipen op het kakkerlakkenlijf. Eerst dacht ik dat ik hallucineerde of naar een animatiefilm van Disney zat te kijken, maar al snel besefte ik dat het tafereel zich in mijn eigen keuken afspeelde op luttele meters van mij vandaan. Stel je voor dat jij met eigen ogen zou zien hoe negen Mexicaanse muisjes twee stomme kakkerlakken als speelgoed opjagen en ze zelfs op hun ruggetjes weten te krijgen. Om ze dan weer op hun pootjes te draaien en verder met ze te dollen? Tenslotte de kwestie van Igor, de witte kater met zwarte vlekken van mijn overburen. Eigenlijk had ik dit voorval als eerste moeten memoreren, maar ik ben kennelijk bang dat je mij niet zult willen geloven. Toen ik eenmaal besloot om de raad van tante Gusta op te volgen, belde ik op een middag aan bij mijn overbuurvrouw Angelique en vroeg haar of ik Igor een nacht of twee zou kunnen lenen. Nadat ik de kwestie had uiteengezet, bracht zij Igor zelf naar mijn huis, waar wij hem achterlieten.
Die avond was ik getuige van een situatie die je misschien niet zult kunnen bevatten: gadegeslagen door een angstige Juanita en haar negen muizenmeisjes, speelde Norbert als een waanzinnige een spelletje met Igor, waarbij Igor de haren te berge rezen en hij zich als een doodsbange muis in een hoek van de voorzaal terugtrok met hoog opgetrokken staart. Ik moest hem ontzetten en opende de deur zodat hij snel naar buiten kon glippen.
Zeg me nu dan: zou jij in mijn plaats gemakkelijk in staat zijn om zo’n buitengewoon muizengezinnetje zomaar uit te roeien?
wordt vervolgd
Nu populair
