Patholoog Mikel Chan: ‘Je probeert geen gezichten naar huis mee te nemen’ – Parbode Sneak Peek

Met een team van elf medische analisten en administratief personeel besteedt patholoog Mikel Chan wekelijks zeventig procent van zijn werktijd aan het klinisch onderzoeken van het ziektebeeld van ‘levende’ mensen. De rest van de tijd gaat naar het doen van obducties op ‘dode’ lichamen, het zogenaamde forensische onderzoek. “Je probeert geen gezichten naar huis mee te nemen. Het is louter werken op de details. Emoties worden dan automatisch uitgeschakeld.”

Tekst Arjen Stikvoort

De opleiding tot patholoog duurt zes jaar, vertelt Chan aan Parbode. De eerste twee jaar van zijn studie deed hij in Suriname aan het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP). Hij vervolgde zijn studie in Nederland aan de Vrije Universiteit Medisch Centrum van Amsterdam. Chan wilde geen huisarts worden, maar verkoos het chirurgische snijvak als specialisatie. Echter zag hij al tijdens zijn co-schappen dat de gedrevenheid van de chirurgen en het 24/7 beschikbaar zijn voor het ziekenhuis, niet zo goed bij zijn persoon paste. “Te pas en te onpas opgebeld worden om te komen opereren, een fulltime leven in het ziekenhuis draaien, veel weg zijn van huis en gezin, dat is niet echt wat ik ambieerde.”

De gerenommeerde patholoog Floyd Henar vroeg aan Chan om hem te komen assisteren en zo rolde hij in de opleiding tot patholoog. Onder het toeziend oog van prof. Martinus Vrede als opleider en van Henar verrichtte hij allerhande medisch en forensisch onderzoek in het laboratorium van het AZP. “Het aantal pathologen is vastgesteld door het aantal inzendingen vanuit de ziekenhuizen”, legt Chan uit. “Ik ben nu de enige. Er wordt nu een opgeleid die in oktober 2023 terug is. Maar willen we meer research doen en diverse aandachtsgebieden beheersen, dan zal een derde patholoog vereist zijn.” Het gros van het dagelijkse werk bestaat voor hem uit het onderzoeken van biopten, weefsels en vocht van patiënten waarna dan de arts/specialist een behandelplan uitschrijft. “We krijgen vanuit de ziekenhuizen weefsels of vocht opgestuurd uit bijvoorbeeld de maag, darm, lever, of borst, die we onderzoeken op ziektebeelden. De diagnoses sturen we terug naar de arts.” De forensische obducties die bij dodelijke aanrijdingen, (roof)moorden, of dood door mishandeling worden verricht, nemen een klein deel van het werk in beslag, vertelt Chan. Hoewel deze forensische pathologie in de westerse wereld een apart specialisme is en strict gescheiden is van het klinische gedeelte, wordt dit in Suriname eveneens door de patholoog gedaan. “Ik heb hier een extra studiejaar voor gevolgd.”

Obductie in de jungle

Nu met de coronapandemie zijn er uitgebreide protocollen uitgewerkt hoe om te gaan met de besmettelijkheid van het virus.

Lees dit artikel verder in het augustusnummer van Parbode. Nu ook een digitaal abonnement mogelijk

0

Gedeeld