Patrick Kensenhuis: ‘Famirman dron nanga fowruwiwiri y’e nak’en’ – Parbode Sneak Peek

In de voorbije periode is de naam Kensenhuis vaak negatief in het nieuws gekomen. Patrick Kensenhuis, die als volksvertegenwoordiger de veel besproken overstap maakte van de Nationale Partij Suriname naar de Nationale Democratische Partij , zegt niet onder de indruk te zijn van zaken die in verband zijn gebracht met de naam die hij draagt.

“Kensenhuis is een jongeman uit het district Para, maar ik ben in Paramaribo geboren op 1 mei 1968. Ik heb tot mijn twaalfde gewoond in het ressort Beekhuizen en daarna in Para, omdat ouders uit elkaar gingen. En je weet: kinderen kiezen in dergelijke gevallen eerder ervoor om met hun moeder te gaan wonen. Ik heb dus een belangrijk deel van mijn leven doorgebracht op Plantage Osembo en Ongelegen in Para, waar ik ook ben gevormd”, begint de politicus.
De negatieve belichting van zijn persoon heeft volgens hem geen invloed op zijn bedrijvigheid in Para. “Ik vind het alleen jammer dat die naam zo gebruikt is.” Jaren geleden is hij door de familie gevraagd om hen te vertegenwoordigen in het plantagebestuur van Osembo. Vorig jaar heeft hij tijdens een algemene plantagevergadering, na jaren te hebben gefungeerd als bestuursvoorzitter, de hamer overgedragen. Nu is hij ondervoorzitter.
“Ik heb zelf ook eraan meegewerkt de mensen de gelegenheid te geven om ideeën die ze hebben tot uiting te brengen zolang deze kunnen leiden tot ontwikkeling van de plantage. Er is een situatie ontstaan waarbij er over en weer gediscussieerd wordt, maar men zegt ‘Famirman dron nanga fowruwiri y’e naki, no nanga tiki’. Als er iets is, moet het intern besproken en opgelost kunnen worden en niet in de media. Er komt een moment waarop zal blijken wat er precies aan de hand is.”
In de periode toen Kensenhuis voorzitter was, zou hij zijn neef de gelegenheid hebben gegeven om activiteiten te ontplooien op de plantage. Volgens hem zijn er afspraken gemaakt waaronder die dat er geen verkoop van percelen zal plaatsvinden. Niemand kan volgens hem dus zeggen dat hij een perceel heeft gekocht. De gronden vormen een onverdeelde boedel. De neef zou uitsluitend huizen bouwen en verhuren, waarbij de elektriciteitsvoorziening door zonne-energie zou plaatsvinden. Zonne-energie zou dus op deze manier gepromoot worden. “Dat was het plan, maar uiteindelijk heeft hij ervoor gekozen om de gronden tot ontwikkeling te brengen en deze te verhuren.” Tientallen personen die een perceel bij de neef hebben ‘gekocht’ voelen zich gepakt. Het grote verkavelingproject zit nu muurvast en er is een dispuut tussen de neef en het plantagebestuur. De perikelen zullen naar het schijnt nog even duren.

Ontwikkeling Para

Toen Kensenhuis pas in Para kwam wonen, moest hij nog wennen aan het leven en een omgeving zonder nutsvoorzieningen. De luxe van de stad miste hij wel heel erg, maar al gauw wist hij zich aan te passen aan het nieuwe leven. “Binnen een jaar had ik geen heimwee meer om te vluchten naar de stad en was ik in feite verliefd geworden op de plantage.”
Naarmate hij ouder werd, werd hij door de ontwikkelingsachterstand die hij in vergelijking met de stad merkte, gedreven om iets te doen om lotsverbetering te brengen. “Je ziet de mate van ontwikkeling en de schoolprestaties van de kinderen. We hadden een heleboel dingen niet. Ik houd van lezen en ik kwam helemaal naar de stad om boeken te lenen.”
De volksvertegenwoordiger was vanaf zijn veertiende al heel actief op het gebied van jongerenwerk. Op school deed hij ook heel hard zijn best, omdat hij zich ervan bewust was dat educatie noodzakelijk is. Na zijn de havo heeft hij aan de Anton de Kom-universiteit rechten gestudeerd. “Na de middelbare school ben ik gelijk in overheidsdienst gekomen en wel op het Directoraat Jeugdzaken van het Minov. Hier zie je dan weer die link met de jeugd.” Op een gegeven moment had hij zijn piek bereikt bij het onderwijs. Met zijn studieachtergrond en interesse in het arbeidsrecht, ging hij als jurist de uitdaging aan op de afdeling Arbeidsinspectie van het ministerie van Arbeid.

Politiek

Al heel jong had hij belangstelling in de politiek. Tijdens de militaire periode heeft hij actief jongeren gemobiliseerd om zich te organiseren. Veel mensen waren tegen de revolutie, maar Kensenhuis denkt dat die revolutie moest plaatsvinden. In die periode was de drang om zelf dingen te doen en het land te ontwikkelen groot. “Wij hadden een motto en dat was: ‘de jeugd van vandaag is het volk van morgen’.” De eerste politieke organisatie waar hij zich bij aansloot, was de Nationale Democratische Partij. “Die echte drijfveer om in de politiek te gaan, was de bijdrage die ik wilde leveren aan de lotsverbetering en ontwikkeling van mijn district. De beste manier om die bijdrage te leveren is als je actief participeert en natuurlijk moet je de ruimte krijgen om mee te doen.”
Hoewel het gros van het district Para toen tot de ‘groene partij’ (Nationale Partij Suriname, red.) behoorde, koos hij welbewust voor de NDP. “Als je NDP’er was, was je letterlijk een enkeling.” Toch koos hij voor de ‘paarse’ partij, omdat volgens hem jongeren in die organisatie de ruimte kregen om mee te denken, actief mee te doen en te beslissen. “Voor mij is het belangrijk dat je de gelegenheid krijgt als je iets wil doen en dat je je zegje mag doen, terwijl men luistert.” Hij is blij dat Suriname onafhankelijk is, hij vindt dat je als land zelf moet kunnen beslissen.

Het hele artikel is te lezen in het novembernummer van Parbode.

0

Gedeeld