Van alle kanten worden we geconfronteerd met plastic flessen: voor frisdrank, afwaszeep, spijsolie, noem maar op. De lege flessen worden door de consument langs de weg gedumpt of met het huisvuil meegegeven. Maar ook dat huisvuil wordt uiteindelijk ergens op een vuilstortplaats gedumpt, midden in de natuur. Weer anderen verbranden hun afval in de achtertuin, waarbij stinkende en schadelijke stoffen vrijkomen in de zwarte rook. Wat maakt het voor ons toch zo moeilijk om dit plasticprobleem goed en milieuvriendelijk op te lossen?
Uit een onderzoekje in 2008 bleek dat de overheid jaarlijks 36 miljoen srd besteedde aan het ophalen van huisvuil, en dat het onze overheid vijftig srd-cent kost om een fles naar een stortplaats te brengen. Opmerkelijk, omdat Fernandes bij het petflessenproject nog geen 0,05 srd kwijt was. Tien maal goedkoper en bovendien milieubewust gerecycled.
Zouden de vele verhalen over corruptie bij OW, over het faciliteren van vriendjes met trucks, dan toch gerechtvaardigd zijn? Wat houdt anders onze overheid tegen om een goed afvalbeleid te voeren? Het invoeren van een aan milieubelasting gekoppeld statiegeld zou ons afvalapparaat drastisch kunnen ontlasten.
Meer lezen over dit plan? Dat kan in het januarinummer van Parbode.
Nu populair
