Vuur aan de schenen voor Van Ravenswaay
Na de succesvolle aftrap eind oktober van het Politiek Café dat Parbode in samenwerking met Politiek Café Nederland in Paramaribo organiseert, trad tijdens de tweede editie op 4 januari minister Rick van Ravenswaay van Planning en Ontwikkelingssamenwerking met het publiek in debat.
Infrastructuur prioriteit boven onderwijs
De tweede editie, in Spice Quest, was minder druk bezocht dan tijdens de aftrap met minister Santokhi van Justitie en Politie. Maar er vielen nu opvallend veel prominente gezichten te zien, zoals professor Walther Donner, VSB voorzitter Marcel Meyer, verslaggever Nina Jurna en schrijfster Ellen Ombre, die Van Ravenswaay flink aan de tand voelden over de rol van zijn ministerie in de verdeling en besteding van ontwikkelingsgelden. Want waarom worden miljoenen euro’s besteed aan een alternatieve Oost-West verbinding terwijl schoolkinderen in een verloederd gebouw uit dertig jaar oude boeken leren?
“Geld om het onderwijs te verbeteren is aanwezig, maar de capaciteit om de plannen te realiseren ontbreekt,” legt de minister uit. “Suriname wilde het bedrag van 22 miljoen euro, dat vrijkwam uit het European Development Fund, in het onderwijs steken. Dit kreeg echter geen prioriteit boven de plannen voor de nieuwe Oost-West verbinding, omdat de realisatie van de plannen beneden tien procent lag. We hebben al eens 19 miljoen euro verloren doordat Suriname eerdere plannen niet op tijd kon realiseren. Geld wat niet werd gebruikt, moest worden teruggestort en dit werd ook weer doorberekend in de herverdelingen. Hierdoor kregen we een jaar later minder te besteden. Om zo efficiënt mogelijk met de huidige en toekomstige gelden om te springen, storten we ons nu dus op projecten waarbij snelle realisatie mogelijk is.”
Maar waarom kan Suriname niet sneller realiseren? Welke capaciteit ontbreekt waar de buurlanden wel toe in staat zijn? Van Ravenswaays antwoord is niet verrassend: “De sturing van ons land mist een stuk deskundigheid. Als je alleen al kijkt naar het opleidingsniveau van het ministerie: slechts tien tot vijftien procent heeft de hogere school afgerond. Verder zorgen slechte onderlinge contacten tussen ministerie- en parlementsleden tot vertraging en stagnatie. Het voordurend vernieuwen van de regering, die vervolgens onderling weer conflicten heeft die uitgevochten moeten worden, ligt ten grondslag aan het realisatieprobleem. Maar ook aan motivatie tot verbetering ontbreekt het, vooral binnen het ambtenarenapparaat. De meeste ambtenaren hebben geen idee wat ze precies toevoegen, simpelweg omdat hun positie niet duidelijk is.”
Het publiek neemt duidelijk geen genoegen met de uitleg van de minister. De critici laten hun stem horen met vragen als: wat hebben we aan een snel te realiseren Oost-West verbinding terwijl het onderwijs verloedert en in de binnenstad steeds meer krotten ontstaan naast paleizen van huizen? Waarom laten we Chinezen onze wegen bouwen in plaats van onze Surinamers te leren om hun eigen boontjes te doppen? Iedereen hier zit maar te wachten op de overheid terwijl deze ondertussen alleen maar haar hand ophoudt bij andere landen, is dat niet vernederend?
Van Ravenswaay: “Het lijkt inderdaad alsof we onze hand ophouden en dat ons land wordt opgebouwd door donoren, maar het merendeel komt gewoon uit het nationale budget. Suriname heeft verdragsmatige overeenkomsten met Nederland en verder zijn we partners met andere landen, wat inhoudt dat we aanbiedingen krijgen waaraan we participeren. Het zou een crime zijn naar het volk toe om deze bedragen niet aan te nemen. Het is een taak van de overheid om te zorgen voor zaken als huisvesting en onderwijs, maar er ligt ook een stukje verantwoordelijkheid bij de mensen zelf over hoe zij hun leven het beste kunnen indelen. Verder draagt een alternatieve Oost-West verbinding bij aan een goede economie van ons land. Zolang er geen betere plannen worden gemaakt om zaken als onderwijs te verbeteren, moeten we andere manieren vinden om ons geld zo efficiënt mogelijk te besteden.”
“Maar hoe efficiënt is die Oost-West verbinding nu helemaal?” wordt achter in de zaal geroepen. “Als u weet dat het water stijgt, waarom stopt u dan zoveel geld in bouwprojecten waarvan het bestaan onzeker is?” Van Ravenswaay moet lachen. “Als ik zo zou redeneren dan zou ik de binnenstad laten voor wat het is en iedereen adviseren om op de Tafelberg te gaan wonen, anders zou het inderdaad water naar zee dragen zijn. Uit onderzoeken over klimaatsveranderingen en zeestromingen zal blijken hoe we de nieuwe Oost-West verbinding op een juiste manier moeten aanpakken. We zullen moeten anticiperen op hoe het klimaat zich beweegt. Misschien zal daarom uiteindelijk op Leonsberg een afsluitdijk moeten komen.”
Het volgende Politiek Café vindt plaats op vrijdag 22 februari in Spice Quest aan de Nassylaan. Politicoloog en psycholoog Roy Bhikarhie zal een inleiding verzorgen met als titel ‘Ambtenarenapparaat als waterhoofd?’
Aanvang 19.30 uur.
Nu populair
