Daags vóór de beëdiging van het nieuwe parlement, circuleerde een veelzeggende spotprent over de coalitievorming van de VHP, ABOP, NPS en PL. Een grote, gespreide hand – die de ABOP voorstelt – met aan elke vinger marionettentouwtjes waarmee een ezel en een olifant, beide gekleed in strak pak, worden bespeeld. De ezel moet de NPS voorstellen en de olifant (spreekt voor zich) de VHP. Bovenop de hand zit een sluw grijnzende vos die de meeliftende PL voorstelt.
Tekst Iwan Brave
Hoewel VHP met twintig zetels veruit de grootste coalitiepartij is, heeft ABOP met haar acht zetels een riante ‘chantage’-positie. Zo was al overeengekomen dat de NPS het nieuwe ministerie van Olie en Gas toebedeeld zou krijgen, maar ABOP eiste alsnog -met succes- dat olie en gas onder haar ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen bleven. De NPS boog en slikte.
De spotprent verbeeldt ook de scheefgroei van zetelverdeling als gevolg van het kiesdistrictenstelsel. De NPS behaalde zo’n 7.500 stemmen meer dan de ABOP. Toch leverde dat de groene partij bijna driemaal minder zetels op. De ABOP behaalde haar zetels overwegend in dunbevolkte districten, terwijl de NPS het van ‘duurdere’ Paramaribo-zetels moest hebben. Zo had de ABOP met amper 3.800 stemmen twee zetels in Sipaliwini behaald, terwijl de NPS voor drie Paramaribo-zetels ruim 21.600 stemmen moest vergaren. Dat wordt als ‘onrechtvaardig’ en ‘ondemocratisch’ beschouwd.
Het kiesdistrictenstelsel beoogt juist dat ook districtsbewoners vertegenwoordigd zijn in De Nationale Assemblée. Als gevolg van grote leegloop naar de stad – vooral door de Binnenlandse Oorlog (1986-1992) – zorgt dit stelsel nu voor scheefgroei de andere kant op. ‘Een stem in het district is meer waard dan een stem in de stad’, luidt de klacht. Vooral de NPS en NDP profiteerden voorheen van de zetels in het binnenland. Men volstond tijdens verkiezingstijd met ‘spiegeltjes en kraaltjes’ verdelen en gouden bergen beloven. Maar het binnenland bleef qua ontwikkelingen op alle fronten achtergesteld.
Totdat partijen als de ABOP en BEP opstonden en hiermee binnenlandbewoners hun eigen vertegenwoordigers in parlement en regering kregen. Ook dat heeft hen qua vooruitgang weinig tot niets opgeleverd. Hun politieke leiders haalden vooral de eigen schaapjes op het droge.
Lees het hele artikel in het septembernummer van Parbode
Nu populair
