Na de Olympische gouden medaille van Anthony Nesty in 1988 heeft Suriname geen grote zwemmers meer voortgebracht. Talenten genoeg, zoals Ashley Chong, Karlene van der Jagt, Chinyère Pigot en Dewi Darmohoetomo, maar een internationale doorbraak zit er (nog) niet in. Hoewel, inmiddels is er een jonge zwemster in Nederland, met Surinaamse wortels, die al over een Olympische gouden medaille beschikt: Ranomi Kromowidjojo.
De negentienjarige Ranomi behaalde met drie andere zwemsters goud tijdens de Spelen van 2008 in Beijing, China, op de 4 x 100 meter vrije slag estafette. Het Olympisch goud was voor Koningin Beatrix reden om Ranomi tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw te benoemen. Honderden mensen waren op 29 augustus 2008 in haar woonplaats Sauwerd op de been om haar te huldigen. In een koets werd Ranomi door het dorp gereden, waar ze zelfs een plein naar zich vernoemd kreeg.
De vrolijke, goedlachse zwemster was op slag een bekende Nederlandse. Maar, al ruim voor de Olympische Spelen van 2008 was Ranomi international zeer succesvol. Ze behaalde onder andere in 2006 tijdens de Europese Kampioenschappen lange baan zilver op de 4 x 100 meter vrije slag estafette in het Hongaarse Boedapest; dat was haar internationale seniorendebuut. Op dezelfde afstand, een jaar later in Melbourne, Australië, haalde ze een bronzen plak, in 2008 tijdens het Europese Kampioenschap korte baan in Rijeka (Kroatië) een bronzen medaille op de 100 meter vrije slag en dit jaar tijdens het Wereld Kampioenschap in Rome, Italië, goud op de 4 x 100 meter vrije slag estafette. Op dit moment is zij hard in training om een volgende gouden Olympische plak te behalen tijdens de Spelen van 2012 in Londen.
Dus alle reden voor een ontmoeting met dit jonge zwemtalent in Nationaal Zwemcentrum de Tongelreep in Eindhoven, het grootste zwemcentrum van Europa. In het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion van de Tongelreep traint Ranomi onder leiding van Jacco Verhaeren.
In het Grand Café Swimmers hangt de vermengde lucht van chloor, koffie en ontspanning. Buiten schijnt een stralende herfstzon en daaronder komt Ranomi rond het middaguur aan gefietst. Ze heeft al een krachttraining achter de rug. Natuurlijk valt aan een klein tafeltje in het café heel snel het woord Suriname. Wat betekent Suriname voor de zwemster? “Mijn vader is van Surinaamse afkomst. Hij is Javaan en belandde in de jaren zeventig in de provincie Groningen. Mijn moeder is Nederlandse hoor. Ik ben geboren in het Groningse Sauwerd. Daar hebben mijn ouders een karateschool.”
Badpakje
Karatesport staat ver verwijderd van de zwemsport. Het is dan ook door toeval dat Ranomi in de zwemsport is beland. “Mijn vader had helemaal niets met de zwemsport. Mijn moeder had daarentegen wel affiniteit met het zwembad. Zij deed enige tijd aan waterpolo. Toen ik drie jaar was kreeg ik mijn eerste badpakje. Op een bepaald moment werd ik door mijn moeder in het water gelaten van het zwembad, waarna ik meteen naar beneden zonk. Hup, weer naar boven, het bad uit en meteen er weer in. Mijn eerste zwemlessen kreeg ik een jaar later al en binnen korte tijd behaalde ik het zwemdiploma A en B.”
V
ervolgens kwam ze terecht bij een zwemvereniging in Bedum en in aanraking met wedstrijdzwemmen. Via zwemclub Trivia Groningen ging het snel met de nationale en internationale carrière van de jonge zwemster. De trainster van Ranomi in die periode, Jeanet Mulder, ziet ze nog steeds dagelijks. Zij traint in het Eindhovense zwemcentrum talenten.
In 2002 is Ranomi een aantal weken met haar ouders op vakantie geweest in Suriname. Het was de eerste keer dat ze het land bezocht. “Ik vond en vind Suriname indrukwekkend, bijzonder. De zichtbare tegenstelling tussen armoede en rijkdom in buurten maakte indruk op me. Ook de aanwezigheid van een synagoge en een moskee pal naast elkaar in Paramaribo. In de paar weken dat ik in Suriname ben geweest heb ik natuurlijk ook enkele bekende toeristische locaties bezocht zoals Galibi en Brownsberg. Schitterend. Het waren mooie weken. Ik ga zeker weer eens terug. Ook heb ik met mijn ouders de geboortegrond van mijn vader bezocht: koffieplantage Constantia aan de Matapicakreek. Daar schrok ik wel van de staat waarin de plantage verkeerde. Het was erg verloederd, overwoekerd. Toen mijn vader uit ons bootje stapte zakte hij meteen tot zijn middel in de modder. Dat staat me nog heel helder voor ogen…”
Op de vraag of ze bekend is met de zwemsport in Suriname volgt een volmondig ‘ja’. Af en toe is ze zelfs Surinaamse zwemsters tegengekomen tijdens internationale toernooien. “Ik weet dat er op dit moment talentvolle zwemsters in Suriname zijn. Als zij goed getraind worden en kunnen zwemmen onder goede omstandigheden, dan is ook voor die meiden veel mogelijk hoor.”
Ranomi praat vlot. Ze oogt opgewekt, een dame die goed in haar vel zit. Een jonge vrouw die vanuit het kleine dorpje Sauwerd in augustus 2008 is verhuisd naar de grote Philips-stad Eindhoven. Naar een locatie waar ook andere zwemmers en zwemsters wonen die dagelijks in training zijn in het zwemcentrum. Het leven in Eindhoven bevalt haar prima. “Ik train wekelijks zo’n 25 uur. De trainingsuren worden verdeeld in zwem- en krachttrainingen. Zo krijg ik bijvoorbeeld iedere dinsdag en donderdag spieroefeningen en oefeningen in lichaamsstabiliteit. Op maandagen, woensdagen en vrijdagen een uurtje krachttraining in de ochtend. ’s Middags het water in. Pittig hoor. En alle andere uren neem ik rust, tijd nemen om te herstellen. Maar, ik moet ook mijn boodschappen doen, eten koken en ook nog eens studeren. Ik studeer Communicatie, hier in de stad. Dat past bij mij en ik kan later met die opleiding vele kanten op: je weet immers nooit wanneer er een einde komt aan je zwemcarrière. In de weekeinden probeer ik zoveel als mogelijk bij mijn ouders te zijn.”
Balans
“
Een goede balans vinden tussen training, rust en ontspanning is voor mij ook de manier om Olympisch goud te halen in 2012. Ik mis niet de dingen die veel meiden van mijn leeftijd nu doen: gezellig uitgaan bijvoorbeeld. Voor de wijze waarop ik nu leef en mijn dagen vul krijg ik zò veel terug. Ik zie mooie plekken op de aarde, zij het soms te kort, en ik ontmoet zoveel soorten mensen. En onder die perfecte omstandigheden van training en ontspanning werk ik nu toe naar toekomstige zwemsuccessen. Daarnaast heb ik een prima trainer in Jacco Verhaeren. Hij geeft mij veel vrijheid en eigen verantwoordelijkheid. Naast trainer is hij ook gewoon een heel sympathieke persoonlijkheid.” Trainer Verhaeren vindt Ranomi ‘zelfbewust’. Ranomi: “Ja, dat klopt wel. Ik ben zelfbewust. Ik weet wat ik doe en schroom ook niet toe te geven wanneer het even niet gaat. Daarnaast ben ik in staat om de juiste keuzes te maken.”
Het succes van Ranomi heeft ook tot gevolg dat zij wordt benaderd voor allerlei officiële handelingen, presentaties, lintjes doorknippen en verzoeken om deel te nemen aan bijvoorbeeld quizprogramma’s op televisie. De zwemster weet goed om te gaan met haar gestegen populariteit. Relativeren blijkt haar niet onbekend. “Ach, eigenlijk is bij mij die populariteit en bekendheid stapje voor stapje gegaan. Het liep parallel met mijn behaalde zwemsuccessen tijdens nationale en internationale toernooien gedurende de afgelopen jaren. Ik word inderdaad regelmatig benaderd voor allerlei activiteiten. Soms ga ik op een uitnodiging in. Het is ook wel leuk om te doen. Toch heeft die belangstelling mij verbaasd, maar het hoort kennelijk bij succes. Ik heb overigens een zaakwaarnemer die veel voor me regelt en daarnaast doet mijn moeder ook veel voor me.”
Schaduwkantje van die populariteit is te vinden op het internet. Op een aantal zogenoemde ‘babes’ websites zijn foto’s van Ranomi te zien. “Tja, ik weet niet wat ik daarmee aan moet. Kennelijk kan en mag dat allemaal. Ik heb daar verder geen aandacht voor. Als mensen het leuk vinden om foto’s van mij op dat soort websites te plaatsen moeten ze dat maar doen. Ik ben ook niet bekend met die internetsites en weet ook niet of er iets tegen te doen is.”
Gedonder
Enige tijd geleden raakte de internationale zwemsport enigszins in opspraak toen zwemsters het water in doken met nieuwe, supersnelle pakken. Ook Ranomi werd hiermee geconfronteerd. Volgens trainer Verhaeren wilde zij ‘het gedonder met pakken niet en kiest ze gewoon iets waar ze zich goed in voelt’. “Dat klopt”, reageert Ranomi. “Vanaf 1 januari zijn die snelle pakken trouwens verboden. Het zijn pakken waar je nauwelijks in kunt komen, zò strak zitten die. Ik en andere zwemsters scheurden er ook gewoon uit. Het verbod op die vreemde pakken vind ik prima. Vanaf 2010 zwemt iedereen weer in het basis zwempak.”
Kwalificatie
Het gesprek nadert zijn einde. Het koffie- en theekopje zijn nagenoeg leeg. Wat gaat de toekomst voor Ranomi nog brengen? “Natuurlijk train ik nu keihard, om uiteindelijk tijdens de Olympische Spelen van 2012 in Londen medailles te behalen. In ieder geval goud op de 4 x 100 meter vrije slag estafette en wellicht een plak op een individuele afstand. Welke afstand dat wordt, weet ik nu nog niet. Olympisch goud is voor mij absoluut het ultieme en het gaat in ieder geval de goede kant op. Maar eerst de kwalificatie voor het Europees Kampioenschap in augustus 2010 in Boedapest. Ik maak me daar geen zorgen over, dat gaat wel lukken.”
En Suriname? “Ik ga zeker terug. En of ik in de toekomst iets voor de Surinaamse zwemsport kan gaan betekenen… wie weet? In ieder geval zou het me leuk lijken om ooit eens één of ander project op te gaan zetten.”
Voetballer Clarence Seedorf heeft zijn eigen voetbalstadion, zo’n dertig kilometer ten zuiden van Paramaribo aan de Highway. Een eigen ‘Ranomi Kromowidjojo Zwemcentrum’ in Suriname in de toekomst? Ranomi, lachend: “Wie weet…”
Nu populair
