Leve Levens!
Freelancejournalist Ranu Abhelakh schreef: De formule van de Surinaamse identiteit, en weer wordt de dubbele nationaliteit actueel, vooral aangezwengeld door de Surinaamse Voetbal Bond (SVB) die zo probeert het Surinaamse voetbal op te vijzelen met het Nederlands voetbaltalent, deels of geheel afkomstig uit Surinaamse ouders. Maar als dat dubbele talent in Nederland wordt opgeroepen om tegen getulbande Basjie-Boezoeks in Afghanistan te gaan vechten, zijn ze Surinamers; moeten ze in Suriname dienen om de Guyanezen de driehoek uit te jagen, zijn ze snel weer Nederlander. Ja, maar zo kunnen we expertise van mensen met Surinaamse roots ook op andere terreinen binnenhalen.
Wat een lachertje; domkoppige, op eigen belangen gefocuste politici luisteren niet eens naar hun eigen partijdeskundigen, laat staan naar die buitenlanders met Surinaamse roots! Die vertrekken zo weer als ze horen: ”Wat weet jij, jo verwende betweter vol kritiek!” Hoewel, er wordt nu duidelijk op de Centrale Bank en op Financiën een ander voorbeeld getoond. Die twee monetaire autoriteiten adviseren een batterij aan hoognodige pijnlijke maatregelen, die al langer dan tien jaar geleden getroffen moesten worden, maar die bepaalde kletskoekpolitici, maar niet durfden te nemen. Maar mensen lijken te leren, want wie had weer tijdens de militaire periode een deskundige minister van Financiën weggejaagd die een mini-SAP wilde doorvoeren om erger te voorkomen en terecht vond dat we meer voor onder andere melk moesten betalen, omdat we die toch aan poesje gaven? Naar aanleiding van die dubbele nationaliteit schreef Alphons Levens op 28 oktober 2010 het volgende kritische gedicht:
Surinamer
Een Surinamer moet niet dubbel zijn
een mens moet niet dubbel zijn
je bent Surinamer
of je bent het niet
Een Surinamer moet geen Fujimori zijn
geen Alberto Fujimori zijn
eerst ben je Peruaan en opeens Japanner
omdat Justitie en Politie je zoekt.
Recht voor z’n raap, maar je hoort simpele zielen al opmerken: “Alphons è klets, hij heeft zelf in P’tata gestudeerd, wat zeurt hij! En dit schrijfsel is geen poëzie, het rijmt niet, het zijn gewoon gekapte zinnen”, en nog meer van dat soort zijlijngebabbel. Maar moet poëzie rijmen en dat soort dingen hebben? Maar wattebout de inhoud: heeft Alphons geen gelijk? Je hebt de Surinaamse nationaliteit, je bent dus Surinamer; je woont, werkt, en verdient in Suriname je mager loon en betaalt daar nog loonbelasting bij op en op de koop toe wordt het zoveelste SAP door je strot geduwd. Met alle respect en begrip voor degenen die hun roots hier hebben en die ons op allerlei gebied steunen en hebben gesteund en die elders verkozen een bestaan op te bouwen, maar zij zijn Nederlanders of Amerikanen of iets anders, en geen Surinamers. Net zoals wij Surinamers zijn en geen Nederlanders of Amerikanen of iets anders. Hulde daarom aan Ismene Krishnadath (niet voor niets winnares van de H.F. de Zielprijs 2011) die toen-
tertijd als eerste in het buitenland de
Surinaamse nationaliteit aanvroeg. Hulde aan al die anderen die hier in Suriname, vanaf daags na de onafhankelijkheid hun blaka-boekoe inleverden voor het blauwe boekje van de Republiek. En het gaat in dezen niet om hol en dom nationalistisch gedoe, maar om de durf een keuze te maken, om bijvoorbeeld te zeggen: “Met deze partner trouw ik, al zijn er mooiere, al zijn er rijkeren, al zijn er sexy-eren.” Je durft te kiezen en de consequenties van je keuze te dragen en er wat van te maken, zonder steeds van beide wallen te willen eten, want die mooie, rijke partner gaat met je doen en gaat je op gezette tijden wijzen waar jouw plaats in haar gouden kooi is.
(“Tjeezis Rappa, waarom opeens zo een nationalistisch geblaas?” “Zeur niet, ga je verhoogde stroom-, water- en benzinerekening betalen, solliciteer bij Baas als second firstlastlady met kabinettoelage en ga meer fietsen zoals Bhai Doebai, de nieuwe Deecee van ons rijstdistrict.”)
(geschreven n.a.v. Shocking Thursday, donderdag 19 januari 2011, oftewel de Dag van de USdollar-koerscorrectie)
Nu populair
