Schrijver en columnist RAPPA legt iedere maand
de Surinaamse samenleving op de pijnbank
Tante Double S. van de Minlowschool
De Minlowschool was vroeger bekend om z’n welopgeleide afgestudeerden. Ouders bivakkeerden daarom soms een heel weekend op het schoolerf, alleen maar om hun kind daar ingeschreven te krijgen. Maar vanwege steeds meer amateurs en lichtgewichten in de directie en in het leerkrachtenkorps daalde het aantal geslaagden en hun niveau drastisch. Om het slagingspercentage kunstmatig op te krikken, versoepelde de leiding zelfs de overgangs- en slagingsnormen. Na heftig en aanhoudend geklaag van de ouders besloot het WSS, het Wijselijk Stichtelijk Schoolbestuur, een dikbetaalde Kras Force in te stellen en die adviseerde als eerst om de directeur te vervangen. Alzo gebeurde en daar kwam in vol ornaat Safri Siepeldien, de nieuwe directrice, als een Egyptische prinses de school binnenschrijden. Meteen begon ze allerlei beloften te doen: de klassen zouden kleiner worden: van veertig naar hooguit 25 leerlingen per klas, de ouderbijdrage zou worden afgeschaft en alle gescheurde, beduimelde en verouderde leerboeken zouden vervangen worden. O jubel, o glorie, o zaligheid! Vervolgens begon ze de augiasstal die haar voorgangers hadden achtergelaten, op te ruimen. Tante Double S., zo werd ze al gauw op school genoemd, vuurde vervolgens een salvo aan nieuwe regels de school in, waarbij vooral de docenten het moesten ontgelden: de laatkomers moesten een boete betalen, zij die tussendoor wegboorden om privézaken te doen, konden dat niet meer, want de poort ging op slot. Anderen die overdag nauwelijks lesgaven, maar zich ’s middags wel inzetten als ze betaald bijles gaven, mochten dat ook niet meer doen. Weer anderen die zich steeds ziek meldden om elders les te geven, of al een fulltime salaris op een andere school toucheerden, moesten kiezen voor één instelling. Ook vlamde zij docenten die blunderden of verkeerde eindcijfers berekenden openlijk tijdens vergaderingen: “Had u geen rekenen in uw pakket?” En ze benoemde pats-boem een van de secretaressen tot haar onderdirecteur. Haar motivatie: “Ik zag haar zo voor me in een visioen. She is the one.” Het valt te begrijpen dat de leerkrachten steeds harder mopperden; ze waren dat systeem van ‘geef maar les wanneer, hoe en aan wie je wil’, al te lang gewend. Ze gingen steeds meer dwarsliggen, maar dat hielp geen zier. Tante Double S., geruggensteund door haar Kras Force, bulldozerde rustig voort. Toen tante Siepeldien de namen vrijgaf van de docenten die onder de vorige directeur Diepoen gedeelten van het schoolterrein tegen een luttel bedrag mochten kopen, en daar een stokje voor stak, barstte de bom: bijna alle leerkrachten vroegen aan het einde van het schooljaar om overplaatsing; een paar gingen zelfs met ontslag. Verder schreven ze een brief naar de voorzitter van het WSS, de heer D. Sjie-Ree, met het dringende verzoek om tante Double S. en haar omhooggevallen onderdirecteur zo spoedig mogelijk te vervangen. De weledele heer D. Sjie-Ree las de brief en dacht: ‘Zij willen weg, da laat ze gaan! Dan kan niemand zeggen dat ik ze heb weggejaagd. Dan kan ik eindelijk een nieuwe, frisse ploeg leerkrachten daar zetten. Ze willen zeker Kwakoefestival met mij gaan spelen.’ Maar intussen liep het op de Minlowschool niet zo best met al die beloofde zaken: de kleine klassen gingen voorlopig niet door, want de extra lokalen waren niet op tijd af. Ook die afschaffing van de ouderbijdrage veroorzaakte allerlei problemen: de school had niet genoeg geld om bijvoorbeeld schoonmaakartikelen, printinkt en papier te kopen. En de nieuwe schoolboekjes moesten nog herzien en gedrukt worden, maar de oude waren al grotendeels op de brandstapel gegooid. Dus er waren voor sommige vakken gewoon geen boeken. En de leerlingen weigerden het nieuwe schooluniform met die lange, gele strepen te dragen; ze leken wel gedetineerden. Ook weigerden de jongens hun hoofdhaar te millimeteren, zoals de nieuwe voorschriften luidden. Ze zongen keihard voor de deur van de Minlowschool in koor: “Almost cut my hair, it happened just the other day…” En toen tante Double S. omringd door haar ploeg bodyguards hen naar binnen had gejaagd, zongen ze luid in de klas: “We don’t need no education, we don’t need no thought control. No dark sarcasm in the classroom. Aunt Double, leave them kids alone.” Toen verbood tante Double S. het zingen op school…
Nu populair
