De naam van fotograaf Raúl Neijhorst is niet onbekend bij veel Surinamers. Onlangs heeft hij de eerste, tweede, derde en vijfde prijs in een wedstrijd van de Surinaamse Fotografen Vereniging (Sufov) in ontvangst genomen. “Ik ben een echte autodidact.”
De in 1981 geboren jongste zoon van een econoom en een docente vertrok in 2000, na een jaar gestudeerd te hebben op het Instituut voor Opleiding van Leraren, naar Nederland. Als nuchtere technische natuurkundestudent aan de TU Delft kon niets of niemand ooit denken dat Raúl in de fotografie zou belanden. Raúl: “ Als kleine jongen heeft techniek me altijd geboeid. Met de Commedore 64 en de Texas Instruments Home Computer begon ik al heel vroeg met het werken met computers en programmeren. Ook speelde ik vaak met mijn elektronische bouwdoos en maakte ik radio-ontvangers, leugendetectors en andere snufjes. Ik was het technische manusje van alles.”
Toen hij in 2003 naar Delft verhuisde om zelfstandig te gaan wonen, openbaarde het fotografievirus zich. In zijn lege studentenflat kreeg hij veelvrienden en vriendinnen op bezoek en aangezien hij een digitale camera had gekocht maakte hij vaak gekke fotootjes. “Omdat mijn muur zo kaal was, stelde een vriendin voor dat ik iets met fotografie moest doen. Ze vond dat ik hier wel aanleg voor had. Het idee sprak me aan en ging ik gebruik maken van informatie van het internet en uit de bibliotheek.” Gelukkig had hij genoeg vriendinnen die weleens voor zijn lenzen wilde staan als proefkonijn.
Kans
Fotografiecursussen heeft Raúl nooit gevolgd. “Alles wat ik leer komt uit boeken, ervaring bij de shoots zelf, of uitwisseling met collega-fotografen en modellen.” Na ongeveer een jaar kreeg hij opdrachten voor fotoshoots, waarvoor hij alleen een onkostenvergoeding ontving. Hij zegt ook nu nog bij zijn fotoshoots zonder winstoogmerk te werken. “Ik wil een ieder een kans geven.
“In principe ben ik portret-, model- en glamourfotograaf. Ik doe veel aan glamour dus. Dan maak je ook portretten en aangezien je iemand fotografeert die model staat is het ook modelfotografie. Verder doe ik ook aan bruiloftfotografie en heel soms product-, landschaps-, natuur, documentaire- en macrofotografie.”
In Nederland heeft Raúl een geïmproviseerde studio in zijn studeerkamer. Geen immense ruimte, maar gezellig en huiselijk. Hij beschikt niet over dure apparatuur en daarbij behorende benodigdheden. “Ik investeer liever in kennis, ervaring, accessoires en extraatjes voor de mensen.” Liset, zijn levenspartner, staat ook geregeld achter de lens. Ook in Suriname. Raúl: We doen heel veel samen, zo ook de fotografie. Ik heb haar met deze mooie hobby besmet en samen maken wij foto’s.”
Samenwerking
“Eigenlijk begon het werken in Suriname heel toevallig. In 2006 was ik op vakantie in Suriname en ontmoette een oude vriend, Maikel Kioe A Seng. Die had zijn eigen modellenbureau en ik vertelde hem dat ik foto’s maakte. Zo kwam er een samenwerking tot stand en maakte ik foto’s van een aantal van zijn modellen. Een jaar later, toen ik opnieuw in Suriname was, realiseerde ik mij dat er nog niet veel fotografen waren die doen aan digitale studiofotografie met de nadruk op glamour en model.”
En dus ging hij zich hier op richten. “Mijn stoutste verwachtingen werden overtroffen! Talloze aanvragen en zelfs op de dag dat ik terugvloog, werd ik nog gebeld door mensen met de vraag of ze nog een fotoshoot bij mij konden reserveren.”
Om de mensen met diverse budgetten tegemoet te komen heeft hij wel verschillende mogelijkheden gecreëerd, van low budget tot luxe. “Het is wel anders om het in Suriname te doen, omdat ik niet in mijn eigen omgeving ben. Ik ben ook een beetje afhankelijk van mijn moeder. Het is immers haar huis waar ik de fotoshoots doe.”
Zijn klantenkring is in Suriname zeer divers, zoals dat ook in Nederland het geval is. “Elke bevolkingsgroep is vertegenwoordigd, maar ook mensen uit diverse districten. Ik heb klanten uit alle lagen van de samenleving.” Het aantal fotoshoots groeit jaarlijks. Sinds 2007 komt hij elk jaar in Suriname om een beetje vakantie te vieren en voornamelijk foto’s te maken. In 2007 had hij 35 fotoshoots, vorig jaar was dat aantal gegroeid naar. Raúl: “Het lijkt misschien weinig, maar veel meer kan ik ook niet doen. Als je ervan uitgaat dat een fotoshoot vier uur duurt en ik er maximaal twee op een dag kan doen, dan merk je al gauw dat je veel tijd vrij moet maken.”
Talent
De fotografie is in Suriname in zijn ogen op goed niveau en hij ziet genoeg talent. Hij heeft ook een samenwerking bewerkstelligd tussen de Nederlandse fotoclub waar hij lid van is en Sufov. “Ik vind het belangrijk dat we als fotografen onderling contact hebben, want het is prettig om kennis uit te wisselen, actueel te blijven en een netwerk op te bouwen. Uiteindelijk is fotografie een sociale bezigheid en daar moet je dan goed gebruik van maken. Het gaat immers om mensen. Een foto maak je nooit alleen. Het is alleen jammer dat fotografie een dure hobby is, echter kun je het zo duur maken als je zelf wilt. Het is niet de camera die de foto’s maakt, maar de fotograaf.”
Auteur: Kavita Jiawan
Nu populair
