Het was op 5 februari 2005, bij de met veel bombarie omgeveningebruikname door president Venetiaan, al bekend dat de ringweg, die hetnoorden en het westen van Paramaribo zou moeten verbinden, een ordinaireverkiezingsstunt was. Maar nu bleek recentelijk ook nog eens dat er gesjoemeldlijkt te zijn met het kostenplaatje. De regering wringt zich in alleonmogelijke bochten om uit te leggen dat er niets aan de hand is, maar doet datzo klungelig dat de schijn van corruptie alleen maar is versterkt.
Het wordteufemistisch een nieuwe ringweg genoemd, in werkelijkheid zijn het enkeleonverharde wegen langs de Boomskreek die provisorisch met elkaar verbondenzijn. Slechts een klein deel is eerder dit jaar door de Chinezen van Daliangeasfalteerd. Van weggebruikers en hun voertuigen wordt nog altijd veel gevergdom buiten het centrum van noord naar west en andersom te rijden. Vooral hetstuk tussen de Nieuw Charlesburgweg en de Guaranistraat is goeddeelsonbegaanbaar. Ongekend breed is de weg wel, met twee rijstroken die wordengescheiden door een ruim tien meter brede sloot. De voordelen van het omzeilenvan de chaos in het centrum wegen, getuige de spaarzame automobilisten die ergebruik van maken, niet op tegen de aanslag die de kilometers lange route op devering pleegt. Toch deed de tweede regering-Venetiaan destijds alsof men deverkeersdeelnemers het ei van Columbus had gepresenteerd. Venetiaan nampersoonlijk de moeite om de weg open te stellen. Een weg die al jaren bestond,maar, wegens gebrek aan onderhoud door de overheid, totaal overwoekerd enonbereikbaar was.
Daad
Men moest met het oog op de naderende verkiezingen ook welwát doen, want de regering had in de ogen van de kiezers de voorgaande jarenweinig of niets ondernomen om de verkeersproblematiek afdoende aan te pakken.Dus moest er een daad worden gesteld om het tij te keren. Niet door deoverheid, maar door de City Groep, een bedrijf dat vooral in de hoop datniemand er achter zou komen kleding importeert en verkoopt. Dat een bedrijf, volgenseigen zeggen een kleine één miljoen euro uittrok om een openbare weg aan teleggen was op zich al vreemd. Maar als dat bedrijf dan ook nog eigendom is vanOemar Chiragally, lid van de Nationale Partij Suriname (NPS) van Venetiaan, danbegint het zaakje al te ruiken. Want Chiragally is allesbehalve onomstreden.Hij was als president-commissaris tot voor kort jarenlang waarnemend directeurvan de Energiebedrijven Suriname (EBS) en wordt verantwoordelijk gehouden voorde chaos in de elektriciteitsvoorziening, waardoor dagelijks grote delen vanstad en land zonder stroom zaten (en nog steeds zitten).
De ‘vriendendienst’ van Chiragally doet echter nog meer dewenkbrauwen fronzen in de wetenschap dat langs de ringweg duizendenbouwpercelen liggen, die nu enigszins zijn ontsloten. En het gaat hierbij echtniet om een nobele daad om de bewoners van die stukken grond tegemoet te komen,Chiragally en zijn (politieke) vrienden hebben daar een belang in en pikken duseen aardig graantje mee van de ontwikkeling.
Wat menigeen nog het meest steekt, is dat hij in zijnhoedanigheid als baas van het energiebedrijf in rap tempo straatverlichtingliet plaatsen langs een deel van de weg. Want iedere gewone burger die bij hetbedrijf aanklopt voor een elektriciteitsaansluiting bij zijn woning of voorstraatverlichting in de buurt, wordt maanden en soms zelfs jaren van het kastjenaar de muur gestuurd.
Potje
Tot zover eigenlijk niets nieuws onder de zon. Politiekgeritsel en handjeklap is in Suriname schering en inslag. Maar nu blijkt dat dehele financiële afhandeling een potje is, kun je niet anders dan deverantwoordelijken op zijn minst een brevet van onvermogen geven. Zeker omdatambtenaren van Openbare Werken in het verleden wel degelijk aan de bel hebbengetrokken. Ze hebben aangegeven dat de declaratie van Chiragally (naonderhandelingen zou die 2,4 miljoen SRD bedragen) vele malen hoger uitvalt,dan de kosten die OW doorgaans aan het asfalteringsbedrijf Dalyan kwijt is voorhet bestraten van vele kilometers wegen. Let wel, asfalteren, maar naar asfaltis het op de Ringweg nog ver zoeken. Dus bestrating zou op de begroting van OW,volgens de berekeningen van SPS, toren, maar dan ook tórenhoog moeten zijn.
Op ambtelijke brieven en nota’s is natuurlijk nooit antwoord gekomen.
In alle haast om nog even in een goed blaadje bij de kiezerste komen, zijn er nauwelijks afspraken gemaakt met Chiragally, die het projectvia zijn Stichting Productief Suriname liet uitvoeren. Het is natuurlijk van degekke dat de overheid werkzaamheden laat verrichten zonder daarvoor een prijsvast te leggen. Het getuigt van een onvoorstelbare naïviteit, die vraagt om eenpolitieke afstraffing. Of van een doelbewuste poging om de boel op te lichtenin de hoop dat niemand er achter zou komen. Dat laatste vermoeden wordt nogeens versterkt doordat boven water is gekomen dat Chiragally alles wat onder enlangs de ringweg bruikbaar was, zoals zand en schelpen, zou hebben verwijderd.De ondergrond van de ringweg bestaat vooral uit autowrakken, ander oud ijzer enafval. Dat kost immers nauwelijks iets en is vele malen minder waard dat hetkostbare zand en schelpen, die Chiragally zelf hard kon gebruiken voor zijnverkavelingsprojecten.
Volgens Rabin Parmessar van de oppositionele NationaleDemocratische Partij (NDP) is er sprake van corruptie met kapitale letters,waar zelfs huidig vice-president Ram Sardjoe van zou hebben geweten. Binnen dein verlegenheid gebrachte regeringspartijen probeert men te doen alsof het omslechts wat schoonheidsfoutjes gaat. Hoe dan ook: de regering staat opnieuw inzijn hemd.
Illusie
Dat de onderste steen boven zal komen, is een illusie. Deoppositie staat machteloos terwijl ambtenaren en regeringsgezinde politici hunuiterste best doen om feiten te verdoezelen en te verdraaien. Of om documentenverminkt te kopiëren, zoals onlangs in De Nationale Assemblee gebeurde. En hetgebeurt allemaal op zo’n kinderlijk sullige manier, dat het vermoeden dat erecht stront aan de knikker is alleen maar wordt gevoed.
Het zou de regering-Venetiaan sieren nu eens echt openheidvan zaken te geven. Het kwaad is immers toch al geschied en erger kan het nietworden. Anders blijft het altijd een ringweg met een geurtje, waar in dehuidige staat toch bijna niemand gebruik van maakt en die ooit weer overwoekerdzal raken. Alleen de straatverlichting van Chiragally zal dan nog herinnerenaan de zoveelste aanfluiting van het Nieuw Front.
Nu populair
