Met een beetje pech komt 2009 in de boeken te staan als het jaar met de meeste verkeersdoden in de Surinaamse geschiedenis. In juni waren al twee keer zoveel verkeersslachtoffers te betreuren als in dezelfde periode van 2008. Ondanks de soms stuitende beelden die de journalisten van ‘In de branding’ en ‘Times of Suriname’ al geilend de kijker/lezer voorschotelen, willen de weggebruikers het maar niet leren.
Vroeger, en dan praat ik over pakweg twintig jaar geleden, fietste ik dagelijks fluitend over de, wat hobbelige, Kwattaweg. Het enige risico dat je op deze veel te drukke uitvalsweg liep, was dat je de buitenspiegel van een bus, bestuurd door een chauffeur zonder rijbewijs of met een slok teveel op, in je nek kreeg. Ik spreek uit ervaring.
De tijden zijn veranderd en daar moet je je als mens noodgedwongen bij neerleggen. Maar het doet pijn om te concluderen dat fietsen in het Suriname van vandaag gelijk staat aan het kopen van een ‘one-way-ticket-to-hell’. Fietsen over de Kwattaweg anno 2009 is vragen om problemen. Afgezien van het explosief aantal toegenomen weggebruikers, blijkt de mooie laag asfalt een vrijbrief voor veel automobilisten om als een idioot te scheuren. Voor de Oost-westverbinding in Commewijne geldt hetzelfde. Alleen naïeve stagiaires (al dan niet met even naïeve bezoekende familieleden/vrienden) wagen zich daar nog op een tweewieler.
Als tweewieler in het verkeer ben je in Suriname tegenwoordig je leven niet meer veilig, je bent een soort schietschijf waar men al dan niet bewust op inrijdt. Vooral op de brom ben je kwetsbaar. Zie de cijfers: een derde van de dodelijke verkeersslachtoffers dit jaar zat op een brom!
Hoe graag we het ook zouden willen (al was het alleen maar vanuit de ingeslepen traditie), lanti valt op dit punt nauwelijks wat te verwijten. Vanuit het ministerie van Justitie en Politie zijn de boetes bij overtredingen drastisch verhoogd, het aantal verkeersacties op de meest onverwachte plaatsen is soms te irritant voor woorden.
Wat je de overheid wel mag aanrekenen is dat men toestaat dat aannemers, met het Chinese Dalian voorop, wegen op onzorgvuldige wijze asfalteren. De vele verzakkingen en gaten zijn daar het bewijs van. Opmerkelijk is dat president Venetiaan zich dat nu ook eindelijk realiseert en tijdens het startsein van de asfalteringswerkzaamheden van de Afobakaweg hier opmerkingen over heeft gemaakt. Terwijl de wanprestaties van menig aannemer al jaren voor ieders oog zichtbaar zijn. Verzakkingen en gaten leiden tot onverwachte bewegingen van weggebruikers en hebben niet zelden ongelukken (ook met dodelijke afloop) tot gevolg.
Toch valt het extreem hoge aantal verkeersslachtoffers nauwelijks aan de verzakkingen en gaten toe te schrijven. Er zijn de laatste jaren enorm veel mooie gladde stukken asfalt zonder obstakels bijgekomen, wat kennelijk voor veel weggebruikers een vrijbrief is om zich als Formule 1-coureur te gedragen. En ondanks alle, niet misselijke, maatregelen van justitie en politie, zuipen en scheuren we en lappen we alle verkeersregels aan de laars.
Bij het zoeken naar een oplossing om het verkeer veiliger te maken moeten de verkeersdeelnemers vooral bij zichzelf te rade gaan. Verbeter de wereld en begin bij jezelf, door respect te tonen voor je medeweggebruikers en dus je medemens, kunnen heel wat levens worden gespaard.
