Mijn vriendin komt onverwachts binnenstormen. Ze is kwaad. nee, dat is verkeerd uitgedrukt, ze is totaal overstuur. “Ik heb er helemaal genoeg van”, brengt ze uit, na een eerste glaasje water. “helemaal!” Ze zet het lege glaasje net iets te hard terug op het aanrecht. Ik knik, zwijg en zet water op voor een kopje rustgevende thee. Mijn vriendin raast verder. “Wat me nu weer gebeurt! Ik doe mijn boodschappen achter in de auto en zet mijn tas voor in de auto. Ik loop naar de bestuurdersplaats om weg te rijden, gaat plotseling de andere deur open, roetsj, mijn tas weg. Als ik omkijk, zie ik nog juist een auto wegscheuren. Weet je wat er allemaal in die tas zat, behalve dat beetje centen? Mijn paspoort, mijn verblijfsvergunning, mijn pinpasjes! heb je enig idee wat een loperij dat betekent?
“Dat praat maar over staatsveiligheid en constitutionele crisis, dat oreert maar over artikel zus lid zo van de grondwet en artikel dit versus dat. Iedereen heeft commentaar, iedereen weet het beter. De staatrechtsgeleerde, de jurist, de adviseur, ze weten het allemaal beter. Die ander is ondeskundig, die ander moet zich schamen, moet ontslagen worden, opstappen, wegwezen en het gaat maar door. Reuze belangrijk allemaal, maar hoe staat het ondertussen met jouw en mijn veiligheid? om onze veiligheid bekommert zich helemaal niemand! We zouden toch rustig op ons terras kunnen zitten? We zouden toch al ons dievenijzer kunnen verwijderen? Weet je wat ik in al die jaren al heb moeten doen om mijn eigen veiligheid en de veiligheid van have en goed te waarborgen? heb je enig idee? hebben ‘zij daarboven’ enig idee? of moet ik misschien zeggen ‘zij daarbeneden’?” Mijn vriendin sluit haar tirade voorlopig af met een lelijk woord en hapt naar adem.
het is duidelijk, mijn vriendin kookt. het water kookt ook. Ik spoel de theepot om met wat heet water, pak het zakje kalmerende thee, giet het water op en laat het even trekken. Dan schenk ik een kopje geurende thee voor haar in. “Alsjeblieft,” zeg ik, “zit en drink nu eerst eens rustig een kopje thee. Dat zal je goed doen.” Ik neem, eenmaal aan tafel gezeten, de luisterhouding aan. De uitwerking van de thee laat nog op zich wachten. Mijn vriendin vervolgt haar relaas op hoge toon.
“Eerst laat ik dievenijzer aanbrengen voor alle ramen. Dat helpt niet. Ze breken eenvoudig door het ijzer met een koevoet of een krik. Weg sieraden, weg radio, weg televisie. Dan maar een alarmsysteem laten aanleggen en in tweede instantie een aansluiting op de alarmcentrale. Dat zal ze leren! Maar ze leren niets. op een regenachtige avond rukken ze de dubbele houten deur open, terwijl ik thuis ben. Dat heet roofoverval. Ze smijten me op de grond, graaien wat spullen weg en nemen de benen. Dus nu is het de hoogste tijd om voor de houten deuren stevige ijzeren deuren te laten aanbrengen en stevige sloten. Weet jij met hoeveel sleutels ik tegenwoordig rondloop? Weet jij hoeveel echte dollars al die voorzieningen hebben gekost? voeg daarbij het vervangen van de gestolen goederen en het repareren van de vernielingen. Dat is een aardig sommetje. Daar kun je een huis voor bouwen.” tijd voor een tweede kopje kalmerende thee denk ik. Zelf heb ik inmiddels ook behoefte aan een kopje.
Mijn vriendin is nog niet tot bedaren gekomen. Zij vervolgt haar klaagzang. “Denk je dat de heren zich laten afschrikken? Echt niet. nu komen ze via het dak. Zo kan het ook! Ze gebruiken de beperkte tijd door zo veel mogelijk ondersteboven te smijten en los te rukken. Weg radio, weg televisie, weg laptop en oh ja, kleine variant, weg koffiezetapparaat. om de spullen mee te kunnen nemen, gebruiken ze ook nog eens een keer mijn mooie gehaakte sprei! toe maar jongens, pak maar mee! Wanneer het uitrukteam arriveert, zijn de vogels natuurlijk gevlogen.”
“nu ben ik weer aan zet. het lijkt !#@*&% wel een wapenwedloop.” Mijn vriendin heeft nog meer lelijke woorden op haar repertoire. “Dus nu moet ik dievenijzer laten aanbrengen bij de luchtgaten en oh, ja, voor de zekerheid ook trilsensoren. En iedereen heeft een advies: je moet een fel licht aanbrengen, dat schrikt ze af. het licht komt er en de onverlaten komen ook. Ander advies: Je moet een hoge muur laten optrekken rondom je huis. Dus komt er een hoge muur om het erf. Maar die muur blijkt niet hoog genoeg te zijn, de boeven klimmen er gewoon overheen.”
“En wat is uiteindelijk het resultaat? nu durf ik mijn huis niet meer uit! Weet je hoe ik erover denk? nou, nou? Zal ik je dat eens precies vertellen? Ik zit in het gevang, en het boventuig loopt vrij rond, dat is tegenwoordig de situatie! En dan mag ik nog van geluk spreken, ik leef tenslotte nog, ik ben niet het ziekenhuis in geslagen. Prijs de heer, halleluja.” Mijn vriendin is aan het einde van haar betoog. Ze schudt haar hoofd en zucht. Ik sta op en giet de rest van de thee in de gootsteen. Die rotthee helpt niet.
Nu populair
