Het ontslag van Sharmila Kalidien- Mansaram als onderdirecteur Algemeen Beheer op het ministerie van Justitie en Politie is door de rechter ongedaan gemaakt. Fijn voor haar, maar ze is wel een typisch voorbeeld van een ambtenaar die haar baan te danken heeft aan de schaamteloze patronagepolitiek. En daar draait de belastingbetaler voor op.
Bij iedere campagne voorafgaand aan verkiezingen belooft elke partij, als een soort automatisme, na het verkrijgen van de regeermacht niet met de botte bijl directeuren en andere deskundigen met ‘niet de juiste politieke kleur’ te zullen vervangen. Maar zodra ze in de regering zitten, zijn ze ook deze belofte opeens vergeten. Dat was zo na het aantreden van drie regeringen-Venetiaan, de regering- Wijdenbosch en ook bij de huidige regering-Bouterse. Topambtenaren sneuvelden als muskieten na het spuiten van insecticide. Maar ook mindere goden op ministeries moeten er bij het aantreden van een nieuwe minster aan geloven. Zoals het befaamde verhaal van de arme Javaanse koffiedame op Sociale Zaken en Volkshuisvesting, die na jaren trouwe dienst werd vervangen door Alice Amafo omdat die liever haar koffie geserveerd wilde hebben door iemand van Marronafkomst. Het leger spookambtenaren is daardoor in de afgelopen decennia tot een ongezonde omvang gegroeid. Maar bleef het daar maar bij: ook aan het eind van een regeerperiode willen partijen kiezers paaien, en worden op vrijwel alle departementen van hoog tot laag nieuwe ambtenaren aangesteld – uiteraard in de hoop hun stem te krijgen. Dat voor hen geen werk is, is bijzaak. Maar ze zijn wel verzekerd van een stabiel inkomen en gratis medische zorg. Sharmila Kalidien-Mansaram (VHP) werd zelfs een paar weken na de verkiezingen van 25 mei 2010 nog benoemd tot onderdirecteur Algemeen Beheer op het ministerie van Justitie en Politie. Daar zwaaide haar partijgenoot Chandrikapersad Santokhi nog net de scepter. Of ze ooit op kantoor is verschenen, is niet bekend. Maar toen ze eind dat jaar door de opvolger van Santokhi, Martin Misiedjan, werd ontslagen, stapte ze naar de rechter. En die verklaarde het ontslag niet rechtsgeldig. Kalidien- Mansaram moet dus weer op de loonlijst worden gezet en krijgt haar salaris vanaf haar ontslagdatum op haar rekening overgemaakt. Ongetwijfeld zal het juridisch allemaal wel kloppen. Maar haar argument dat het ontslag was gebaseerd op willekeur, machtsmisbruik en onbehoorlijk bestuur van de regering, doet de lachspieren in beweging komen. Want ook haar benoeming, en die van vele anderen door alle politieke geledingen heen, vond plaats op basis van willekeur, machtsmisbruik en onbehoorlijk bestuur. Veel politici hebben zó veel boter op hun hoofd, dat het in hun ogen druipt. Daardoor hebben ze geen enkel zicht meer op de realiteit. En zien ze ook niet in dat het uiteindelijk de samenleving is die voor de kosten van hun schaamteloze patronagepolitiek moet opdraaien.
Nu populair
