Schouwburg van het westen
Schouwburg van het westen
Tussen de Nickeriaanse rijstvelden is een cultureel juweeltje herrezen. De plaatselijke schouwburg is echter nog te onbekend, ondergewaardeerd en schreeuwt om een lik verf. ‘De gemeenschap beseft nog niet wat dit gebouw kan betekenen.’
Even buiten het centrum van Nieuw-Nickerie staat een enorme betonnen constructie op het terrein van de stichting Welzijnsinstituut Nickerie (WiN): dit is de schouwburg die vroeger onder beheer stond van het Cultureel Centrum Nickerie (CCN). Ooit een juweeltje waar Nickerianen trots op konden zijn, maar het oogt nu een beetje als vergane glorie. De greppel langs het gebouw, het modderige looppad en de hoge ongeverfde muren geven het geheel een spookachtige uitstraling. Een oud verweerd metalen monument staat langs de oprit. Wie het heeft gemaakt, is onbekend. Onder het monument staat op een blinkend nieuw bord: ‘Nickerie uit het moeras verrezen’. Het pand werd in 1976 gebouwd door de inmiddels opgedoekte Stichting Kultuur Suriname (Stikusa) uit Nederland. Het doel was om een podium te bieden aan allerlei culturele uitingsvormingen. Tot 1985 slaagde men daarin, daarna ging het mis. Door een tekort aan financiën bij CCN ging het complex achteruit en daardoor namen ook de activiteiten af”, legt Kenneth Roy Donk uit. Hij is de huidige manager van de schouwburg en moet de boel meer leven inblazen. “Het was totaal verwaarloosd. Het gebouw heeft jarenlang in weer en wind gestaan. Het betonnen dak stortte in en in het gebouw vulde zich met meters regenwater.”
Kerkgemeente
Missionaris Mohamed Hamzaad van de Open Bible Church uit Trinidad en Tobago, oprichter van de Gemeente Noch City Church in Nickerie, gaf de eerste aanzet voor de redding van de schouwburg. Zijn gemeente zocht een onderkomen voor de diensten. Donk: “Er werd afgesproken dat indien de kerk het gebouw renoveert, zij er op zondagen gebruik van mogen maken. Ook werd afgesproken dat het gebouw beschikbaar moet blijven voor de Nickeriaanse gemeenschap.” De kerkleden werden opgetrommeld en er werd gezamenlijk schoongemaakt. Het water werd uit het pand gepompt en het dak werd vervangen door een frame van hout en zinkplaten.” Tegenwoordig is de schouwburg onder beheer van de WiN-groep, die wordt gevormd door de stichting Cultureel Centrum Nickerie (CCN), de stichting Vrienden van Nickerie (VVN) en de stichting WiN. Met de kerkgemeente is een leaseovereenkomst afgesloten. “We hebben een prettige samenwerking”, zegt Donk, terwijl een broeder en een zuster van de gemeente druk bezig zijn met schoonmaakwerkzaamheden. Ieder van hen beseft dat samenwerken een absolute noodzaak is voor de instandhouding en modernisering van de CCN-Schouwburg. Ondanks het feit dat het gebouw nog lang niet is wat het wezen moet, werden de deuren van de schouwburg in 2006 weer geopend voor het publiek. De indeling verschilt met die van Theater Thalia in Paramaribo. Het podium is rond en staat midden in het pand. De authentieke rode stoelen zijn nog redelijk in tact en staan in halve maantjes naast elkaar. Bezoekers kunnen ook op de eerste verdieping plaatsnemen. Het dak van hout en zinkplaten wordt binnenkort vervangen door een betonnen constructie. “Dit dak is nieuw maar functioneert niet. Wij hebben een architect de betonnen versie laten begroten, het kost ons negentigduizend srd. Via acties op de scholen hebben we reeds twintigduizend srd kunnen inzamelen, dus het restant moeten we nog binnen zien te halen. Wij hopen wat fondsen te krijgen uit Nederland. Wat de Surinaamse overheid doet? Helaas nog niks. Als het betonnen dak er eenmaal is, zal dat akoestisch gezien een meerwaarde zijn voor de schouwburg.”
Wesje
“Ik mag met trots zeggen dat sinds de renovatie duizenden bezoekers van dit gebouw gebruik hebben gemaakt. Conferenties en meetings werden hier gehouden, maar ook optredens van A Sa Go en… Wesje.” De toon in Donk’s stem verandert bij het uitspreken van de naam van wijlen Stephen ‘Wesje’ Westmaas. “Wesje kwam naar hier toen hij verongelukte. Hij trok volle zalen.” Ondank dat het gebouw lijkt te schreeuwen om een laag verf, heeft het nu reeds een bewonderingswaardige plek in Nickerie verworven. Donk heeft geloof in de toekomst: “Alleen Thalia en de CCN-schouwburg zijn geschikt voor het uitvoeren van culturele expressievormen. De Nickeriaanse gemeenschap beseft nog niet wat dit gebouw voor het district kan betekenen. Zoals we Thalia hebben kunnen behouden, moet ook dit gebouw behouden worden voor Suriname en in het bijzonder voor Nickerie.”