Pim de la Parra is paradoxaal. Hij is nergens voor
en nergens tegen. Eenvoudige parralogica
Bestelieve lezer en lezeres, vroeger werd ik vaak als een seksfilmer gezien omdat ik graag films maakte die men toen seksfilms noemde. Er zijn ook filmjournalisten die beweren dat ik samen met collega’s Wim Verstappen en Paul Verhoeven het genre van de seksfilm in Nederland heb geïntroduceerd. Op het laatste Nederlands Film Festival in Utrecht werden zelfs twee van mijn oude films met Willeke van Ammelrooy en Sylvia Kristel opnieuw vertoond in het kader van een programma getiteld Naakt. Velen namen aan dat ik vroeger totaal geobsedeerd zou zijn door seks, en in niets anders zou zijn geïnteresseerd. Als producer van Blue Movie van Wim Verstappen was het voor mij heel lang moeilijk om een ander imago dan dat van seksfilmer te verwerven. Gelukkig kon ik met Wan Pipel laten zien dat ik ook goede films kan maken zonder veel naakt en seks. Was ik toen werkelijk zo geobsedeerd door seks? Het antwoord kan kort zijn: ja! Het waren natuurlijk hele andere tijden en men sprak zelfs over een wereldwijde seksuele revolutie, mogelijk gemaakt door de uitvinding van de anticonceptiepil, in Duitsland ook genoemd de Anti-Baby-Pille. Deze revolutie maakte het toen voor vrouwen mogelijk om voor het eerst ‘baas in eigen buik’ te kunnen zijn, en dat was voor avontuurlijke jonge en oudere mannen ook heel opzienbarend, want nu konden zij meer vrouwen beminnen, zonder zich zorgen te hoeven maken over de biologische gevolgen. Dat heeft wereldwijd een enorme explosie van seksuele bedrijvigheid opgeleverd, die na amper twee decennia heeft geresulteerd in de plaag genaamd Aids. Ondertussen is seks overal op aarde handelswaar geworden. Niet alleen in de internationale film- en amusementsindustrie, maar ook in de muziekwereld, de wereld van de mode, de reclame, de sport en de kunsten wordt seks gebruikt om allerlei producten en diensten en zelfs personen te verkopen. Hoe moeten een jonge man en een jonge vrouw temidden van deze wereldwijde seksepidemie hun onschuld behouden? Hoe moet je als tiener de kunst van het beminnen, de kunst van het liefdesspel leren? Kan er onder zoveel seksueel geweld alom nog sprake zijn van een totale seksuele ervaring voor een jonge vrouw en een jonge man? Deze vragen bracht ik naar voren tijdens een diner met mijn Surinaamse vriendin Magda, op vakantie in Switi Sranan, met wie ik veertig jaar geleden een opwindende week van extatische seks heb beleefd in de chique Zuid-Spaanse badplaats Marbella. Magda heeft net als ik twee kleinkinderen, allebei tieners, en ze kon het niet laten om mij te bespotten over mijn ouderwetse bezorgdheid. “Wat maak jij je nou druk om dingen die niet meer voor jou zijn weggelegd, gudu?”, zei ze plagend. Ik wist onmiddellijk dat ze hartstikke gelijk had, maar kon me niet zo snel gewonnen geven. “Vind je het dan niet erg dat seks tegenwoordig niet meer zo speels kan gebeuren als vroeger, toen wij nog jong waren?”, vroeg ik. “Wie zegt dat? Wat weet jij nou over de jongeren van nu! Laat ze met rust. Het komt echt wel goed met ze.” Ze keek me aan en ik zag dat ze overtuigd was van haar woorden. “Vind je dan niet dat seks ondertussen wel een vies woord is geworden?”, vroeg ik. Lievebeste lezeres en lezer, laat me je maar besparen wat Magda toen tot me zei, want je zult vast wel kunnen raden wat haar woorden zijn geweest. En omdat ik mezelf niet al te belachelijk wil maken, vertrouw ik er op dat je hebt begrepen dat ‘ik’ het was die als een ‘owru pa’ opeens meende dat seks tegenwoordig een probleem zou zijn voor jonge mensen. Seks is en blijft de meest belangrijke kracht op aarde en onze kinderen en kleinkinderen zullen wel goed weten hoe ze met deze vitale energie, deze pure levenskracht het beste kunnen omgaan. Dank voor je aandacht en wees gezegend.
Nu populair
