Beeldschoon, in het bezit van een beruchte familienaam, maar bovenal razend ambitieus. Wie in ons land wel eens een billboard, flyer of reclamefilmpje bekeek, ondervond ongetwijfeld hoe het voelt om in de ogen te kijken van Yoni Brunswijk (dochter van Ronnie) en Sharon Bouterse (dochter van Dino, kleindochter van Desi). Parbode kreeg het oog in oog met de dames zelf zo mogelijk nóg benauwder. De families Bouterse en Brunswijk bestaan uit veel meer mensen dan enkel onze ouders.”
Alsof er opzet in het spel is. De hele middag regent het pijpenstelen, tot het interview voorbij is en onze fotografe haar camera tevoorschijn haalt. Niet alleen wij zijn tevreden met de plotselinge opklaringen in het wolkendek, ook van de schouders van Yoni Brunswijk en Sharon Bouterse lijkt een zware last te vallen. Voor de camera ogen ze ontzettend zelfverzekerd, maar een interview hebben ze nog niet vaak afgestaan. Laat staan samen. Dat ze naast model ook telgen zijn uit de twee machtigste politieke families van het moment, maakt het er niet eenvoudiger op. Het besef speelt dat elke uitspraak onder een vergrootglas zal worden geplaatst, zeker vlak voor de parlementsverkiezingen.
Veel spontaner
Al hebben we zeker niet met Yoni en Sharon afgesproken om alleen maar over hun ouders te praten, of over politiek. Integendeel. Het tweetal timmert namelijk zelf flink aan de weg – weliswaar op hun eigen wijze. Yoni Brunswijk heeft een Nederlandse moeder, en bracht een flink stuk van haar jeugd aan de Noordzee door. Yoni: “Tot ik vier jaar geleden voorgoed terugkeerde naar Suriname verbleef ik afwisselend bij mijn moeder in Amsterdam en in Moengo, de thuisstad van mijn vader. Elk jaar reisde ik wel een paar keer heen en weer, maar het liefst was ik in Marowijne. Als kleuter vond ik het daar al erg fijn. Een kind kan in Suriname sowieso beter spelen dan in Nederland. Je proeft de vrijheid, het leven speelt zich buiten af en alle contacten verlopen veel spontaner. In Nederland ben je aan afspraken gebonden, is het gevaarlijk op straat en moet je voor het donker thuis zijn. “In 2011 heb ik me hier definitief gevestigd. De vader van mijn dochter woont in Suriname, voor hem ben ik teruggekeerd. Ik wilde niet dat mijn kind vaak heen en weer zou moeten reizen, en zo regelmatig haar vader zou missen als ik heb gedaan tijdens mijn jeugd. Het is belangrijk voor een kind om structuur te hebben.”
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.
Nu populair
