Het lijkt alsof ons land nog meer dan ooit de voedingsbodem biedt voor handel en hossel. Burgers en ondernemers kregen in de afgelopen maanden de ene toeval na de andere van de rekeningen die ze onder ogen kregen. De economie is totaal op hol geslagen, de instabiele situatie begint steeds meer te lijken op een terugkeer van de woelige jaren tachtig. Surinamers maken zich op voor een lange nachtmerrie waaruit ze voorlopig niet zullen ontwaken. Zitten we in een skeerie movie of hebben we pas de trailer gehad?
De problematische economische situatie van Suriname maakt niet alleen onrustig, maar zorgt tegelijkertijd voor een scala aan grappigheden. Humor doet het goed in moeilijke situaties. Grappige slogans verschijnen op het in Suriname zo populaire Facebook, en de ene na de andere creatieve woordspeling wordt geïntroduceerd. De devaluatie van de Surinaamse munt, de verregaande corruptie, de verhoogde energieprijs, een scary/skeerie movie, waarbij aan het eind van de film uitgavebonnen de angstaanjagende bewijzen zijn van wat we niet voor mogelijk hadden gehouden: een bankroet Suriname waarvoor het IMF ingeschakeld moet worden. We zijn werkelijk skeer, we zijn blut. De Vereniging van Economisten in Suriname (VES) had gelijk, maar een tegen alle hoop en geloof ingaande realiteit blijkt niet makkelijk te accepteren. Wie vooral gelijk heeft is Gabriel Garcia Marquez, de Colombiaanse schrijver: ‘Het is een ware kunst om over onze werkelijkheid te schrijven, omdat deze te vaak zo onwerkelijk is’. Voor de economisten die deze werkelijkheid analyseren, blijkt het al even moeilijk een breed gehoor te vinden.
De Surinaamse samenleving heeft het niet makkelijk als het om goed-geïnformeerd-zijn gaat. Aan de ene kant zit zij gevangen in de eeuwige strijd tussen het beleven van realiteit en het politieke spel. Er wordt eenzijdige informatie gegeven, of helemaal niet, waardoor kennis ontbreekt over wat zich werkelijk afspeelt. Aan de andere kant bestaat er een sterk ‘geloof en hoopsysteem’. Wie hierin zijn weg weet, kan makkelijk met zoethoudertjes strooien. Cijfers en objectieve debatten slaan niet aan, want het gaat goed met Suriname. Wie anders beweert, is negatief.
In de afgelopen tijd, zeker in aanloop naar de verkiezingen vorig jaar, waren verschillende platforms actief om informatie begrijpelijk te maken en de samenleving breed te informeren. Er waren debatten van de VES, verkiezingsdebatten, een speciale Parbode-verkiezingsuitgave en er werd een Burgerinitiatief gevormd vanuit verschillende belangengroepen. Doel: een helder beeld te geven van de belangrijke beleidsgebieden. Waar staan we, waar moeten we naartoe en wat voor middelen zijn daarvoor beschikbaar.
In het debat dat de VES op 15 mei 2015 organiseerde, lieten onder anderen hoogleraar Macro-economie Anthony Caram en econoom Stanley Raghoebarsing een plaatje zien van de pijnpunten van de economie. Geen mooi plaatje. Toen al werd aangegeven dat de Centrale Bank van Suriname bezig was met een grootschalige monetaire financiering. Dit werd door niemand in het debat tegengesproken. De monetaire reserve zou de import niet kunnen dekken, leningen werden op te grote schaal door de regering afgesloten en de kredietruimte voor kleine ondernemers werd nog kleiner. Op deze manier zouden we afstevenen op een devaluatie van de SRD, en was het niet meer te voorkomen dat de prijzen van energie en water onbetaalbaar worden. Geen mooi plaatje, maar bij de VES doen we niet aan mooie praatjes, zei de nieuwe VES-voorzitter Winston Ramautarsing. Waar elk platform wel voor staat, is oplossingen te bieden door middel van samenwerking en informatie verstrekken.
Een samenleving staat of valt met de juiste informatie. We hebben geen pseudopolitici nodig met spannende tori’s. Ook geen mooie praatjes in het parlement of voor de microfoon van een journalist. Zoals: ‘Suriname wordt een tweede Dubai’. Een zoethoudertje. Alsof je iemand die vreselijk geschrokken is, een glas suikerwater geeft, een schijnoplossing. De oplossing ligt bij de samenleving zelf. Een samenleving kan zich ontwikkelen door kennis. Goed geïnformeerd zijn, legt de bouwstenen voor een gezonde gemeenschap. Dat mag elk individu eisen. Wie serieuze antwoorden wil geven, zich wil inzetten om eerlijke informatie te verschaffen, toont respect voor elk individu, iets wat tot nu toe weinig gebeurt. De bevolking afleiden met ‘glaasjes suikerwater’ leidt slechts tot een ongezond lichaam. Dat zou pas echt betekenen dat we als samenleving op het bankroete af skeer zijn.
Nu populair
