Snijders versus Snijders

Ik kan mij jouw enthousiasme voorstellen na zoveel heerlijke weken Suriname. Jou kennende ga je het bij een eventuele definitieve terugkeer, na vier decennia Nederland, hier wel redden. Maar een garantie is er nooit; ik heb in de loop der jaren heel wat Surinamers ontmoet die zijn geremigreerd. Het leeuwendeel waant zich in een warm bad dat aanvoelt als thuis, maar ik heb ze ook meegemaakt die na een jaar weer gillend terug ‘vluchten’ naar het kille landje aan de Noordzee.
Weet je Ronald, veel zal afhangen van met welke instelling je hier komt. Hou je niet teveel bezig met wat je van het oude thuisland allemaal mist, maar geniet van de zegeningen en kansen die je nieuwe stek te bieden heeft. Ik vermoed aan de andere kant dat bij jou zwaar zal wegen dat je in Suriname veel minder podia hebt waar je je muzikale ei kwijt kan dan in Nederland.
Ik heb voor mijzelf allang uitgemaakt dat remigratie naar Nederland totaal geen optie is. Ik ben klaar met mijn geboorteland, de spaarzame voordelen wegen totaal niet op tegen de vele nadelen. Bovendien voel ik mij in het huidige Nederland een vreemdeling. Het begint al op Schiphol: iedere keer als ik de ijskoude slurf van het toestel uit Paramaribo uitloop, krijg ik, na in mijn kruis besnuffeld te zijn door een rothond, steevast van een boerenpummel in uniform de vraag gesteld ‘wat komt u in Nederland doen?’ De stempels in mijn Nederlandse paspoort verraden dat ik in Suriname woon, dus ik ben verdacht. Vreemd natuurlijk dat je moet uitleggen wat je in je geboorteland te zoeken hebt.
Uiteraard vermaak ik mij elke keer weer met mijn vrienden en familie en geniet ik van de ouderwetse gehaktballen zoals alleen mijn moeder die kan maken, de terugkeer op Zanderij voelt daarna echter wel aan als een warm bubbelbad. Zelfs de, soms wat nukkige, lui van de militaire politie zijn op dat moment voor mij, in vergelijking met de Nederlandse collega’s, geboren stand-up comedians.
Ik heb de Surinaamse en de Nederlandse zegeningen naast elkaar neergelegd en vergeleken; als ik voor die keuze zou worden gesteld, liever gelukkig 75 wordt in Suriname, dan ongelukkig 85 in Nederland. Mee eens?
Brasa,

Armand

Ik vroeg blinkend van ongeduld jouw mening wat betreft remigreren naar Su. Je hebt gelijk: kiezen is belangrijk. Niets op aarde is alleen maar voordeel, ook Suriname niet. Hoe dan ook: mi lob’ Sranan! Intussen ben ik veertig jaar in Holland. Dus zit ik er al tweederde van mijn huidige leeftijd. Anders gezegd: ik ben misschien wel een aardappel geworden. Nou, noem me dan liever een zoete patat, dat was voor mij in Suriname het lekkerste in her’ heri.
Hoe ik mij die veertig jaar voelde? Black en Surinaams, maar altijd met een vriendelijke handreiking naar de Nederlandse wereld. Ik zie mezelf als een wezen dat verplicht is om als hij ergens anders woont of gaat, het eerste contact te maken. Ik ben de gast en de gast groet eerst. Probleempje: Nederlanders groeten niet altijd niet terug. En laat dat nou het ergste zijn dat je een Surinamer als ik kan aandoen.
Weet je, eigenlijk behoren Srananmans tot één der gemakkelijkste volkeren in de wereld om snel contact mee te maken. Probleempje: met zwarte en andere allochtone vrouwen in Nederland moet je als zwarte man een beetje voorzichtig zijn, vooral op straat en in openbare aangelegenheden. Als ik bijvoorbeeld een Hollandse vrouw vanuit mijn auto met een vriendelijke armzwaai en smile voorrang verleen bij het oversteken, bedankt ze veel eerder dan een niet-witte. Hoewel, in Su moet je niet met Sranantongo op een deftige uma bij de bank of de boekhandel afkomen. Dat kan je zomaar een strafpunt opleveren, ja toch?
Holland is voor sommige Surinamers een slijtageslag geweest wat betreft hun accent. Die hebben in de drang naar volledige acceptatie permanent een aantal aardappelen in de keel overgehouden. ‘Maai nie gesjien’. En by the way: Surinamers spreken van alle migranten in Nederland veruit het beste Nederlands.  Hoe zit het met je Sranantongo, Armand? Of ben je ook zo’n Hollander in Suriname die na jaren alleen maar nepzinnetjes met ‘fawaka’, ‘bun’ en een paar goedkope scheldwoorden kent? Jaren geleden schreef ik een succesvol Sranantongo-lexicon, dus mijn hulp is nabij. Mocht ik remigreren, dan geef ik je ook nog een Sranantongo-bijscholing.
Tan bun brada en hori yu srefi!

Ronald